Kayıp Umutlar Merkezi
Sema KarabıyıkSözler ve Alıntılar
Bazen annemi mutlu etmek için nasıl biri olmalıydım diye düşünüyorum. Ne yapmalıydım? Kendimi nasıl affettirmeliydim? Oysa affedilecek bir şey yapan ben değildim. Çocuktum, masumdum, hayat ehliyetimi hak edememiştim henüz. Biraz şefkat yaralarımı sarardı. Benden esirgenen şefkat.
Sayfa 181Kitabı okudu
Başkalarının hakkımda sarf edecekleri sözleri bertaraf etmek için attığım her adım beni yok ediyor
Hayat herkese hayatında bir kere Pollyanna olma fırsatı sunar. Bu fırsatı elinin tersiyle itenler bir daha hayat boyu bu mutluluğu yakalayamaz.
Sayfa 67Kitabı okudu
Eksiklik hissettiğinde gidermek için çabalarsın. Bir boşluğu doldurmak zor olmasına rağmen imkamsız değildir. Fazlalık öyle mi ya! Fazlalık gibi hissetmek. Yok olman gerekir ama o kadar imkansızdır ki bu.
Sayfa 236Kitabı okudu
Bir yalanı yeteri kadar söylerseniz gerçek olması kaçınılmazdır. Söylediğin yalana inanmaya başladığın an, gerçeklesmesi için adım atmaya başlarsın farkında olmadan. Falcılara gitmek ve söylediklerine inanmak gibi. Falcının söylediklerine inandığın an, gerçekleşmesi için çabalamaya başlarsın ya da her gelişmeyi söylediklerine yormaya. Bir şeye inandıkça, inanca olan inancın artar. Inancı güçlendikçe insan daha bir güçlenir, ayakları daha bir sağlam basar yere, daha bir sağlam atar adımlarını.
Sayfa 176Kitabı okudu
Sınırları olmayan özgürlük yüktü insana. Çünkü sınırsız özgürlük demek esaret demekti bir bakıma. Hesap verecek birileri olmayınca kendine hesap vermeye başlıyordu ki bu çok yıpratıcıydı.
Sayfa 237Kitabı okudu
"Neler yaşadığımı bilmiyorsun" dedim, belki merak eder sorar, ben de anlatarak rahatlarım diye. Hayatımdaki kimsenin tavrı değildi anlamaya çalışmak. Ahkâm kesmek, akıl vermek, hırpalayarak hayatıma müdahale etmekti tüm dertleri.
Sayfa 172Kitabı okudu