-Niye böyle düşündüğünü biliyorum, -diyor. -Çünkü sana göre sevmek sevilmeye eş bir mutluluk... ve bu insana yaşamı boyunca yeter!
-Evet iki gözüm fazlasıyla yeter!
-Ya insanın kendini sevmesi?...
-Ben niye sevmeyeceğim? Seviliyorsun ama sevmiyorsun... Hayır, bu büyük mutsuzluktur. Üstüne bir de suçluluk duygusu: Ona bir şey veremediğin, veremeyeceğin için...