Kazaklar
Lev TolstoyKazaklar Gönderileri
Kazaklar kitaplarını, Kazaklar sözleri ve alıntılarını, Kazaklar yazarlarını, Kazaklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bir kadını sırf güzelliği için sevmek olanaklı mı? Bu, bir heykeli sevmek gibi bir şey olmaz mı?"
Başkalarını sevmiyorum artık!
Hayatımdan edindiğim yeni düşünceleri yazmışımdır. Onların içimde ne güçlüklerle doğduğunu, onların bilincine varınca, ne büyük bir sevinç duyduğumu, hayata açılan bu yepyeni yolu nasıl gördüğümü kimse bilemez!
Onu severken de kendimi Tanrı’nın yarattığı mutlu evrenin bir parçası, ayrılmaz bir parçası gibi hissediyorum...
Çektiğim acıları Çektiğim gibi, Çektiğim kadar anlamasını istiyorum!
İçinde bulunduğum bu durumun en korkunç, en acı, aynı zamanda en tatlı yanı ise şudur: Onu hissediyor, onu anlıyorum, o ise beni hiçbir zaman anlayamayacak. Bunu kesin olarak biliyorum. Onun beni anlayamamasının nedeni benden aşağı bir varlık olması değil! Aksine, onun beni anlamaması daha doğru... O mutlu bir kadın. Tıpkı doğanın kendisi gibi, yalın, sakin, doğasına, özüne sadık bir kadın. Eğrilmiş büğrülmüş, zayıf bir yaratık olan ben ise, onun benim nasıl bir yaratık olduğumu, çektiğim acıları anlamasını istiyorum!
Ne kendimi, ne de o karışık, çirkin geçmişimi unutabildim. Gelecek yıllar ise bana daha da umutsuz görünüyor!
O bütün bu sözlerden, hatta onlarla açıklamak istediğim duygudan çok daha üstündü.
“Hayatımın en önemli manevi sorunlarını hiçbir zaman anlamayacak olan bir kadını sevebilir miyim ben?”
Onu görmek, onun sesini duymak, onun yakınımda olduğunu bilmek benim için bir gereksinimdi, ancak o yanımdayken belki mutlu değil ama, huzur içinde olabiliyordum.
Bunu yapacak cesaretim bile yok, çünkü bu bütün mutlulukların üstünde bir mutluluk, benim hak etmediğim bir mutluluk olur.
Çabuk anlaşılan bir durum:)
Kimin gerçekten yaşadığını, kimin de kendisini yalanlarla nasıl oyaladığını anlarsınız.
“Sen mutlu olmak istemiyorsun, ama gene de mutlusun. Yemin ederim, öyle!"
Sanki onun kendisine söylemek istediği her şeyi anlıyordu ama, kendini bütün bu düşüncelerden çok daha üstün görüyordu.
Bir başkası için yaşamak;
"Bir insanın kendisi için hiçbir şeye gereksinimi yok, öyleyse neden başkaları için yaşamasın?”