Söylemek istediğim çok şey var bu hikayeyle ilgili aslında ama maalesef hepsini söyleyemeyeceğim sanırım çünkü hisler her zaman tam anlamıyla anlatılamaz. Bu sadece klasik bir aşk ve ihanet hikayesi değil anlatılan hislerin birçoğu defalarca yaşanmış ve yüzlerce kadının kalbini kırmış olaylar. İki tip erkek var sanırım biri İlyas gibi olanlar (ne yazık ki genelde onlarla karşılaşırsınız) aşkı sadece dilinde olup, sevgisini yüreğinde hissetmeyen, en ufak bir bunaltıda sizi terk edip, kalbinizi kıracak ve hayatınızda hissettiğiniz ilk ve belki de tek büyük aşkınızı birkaç günde mahveden tipler. Diğeri ise Baytemir gibi olanlar, sizi siz olduğunuz için seven, yargılamayan, yalnız bırakmayan, güvenen ve güven veren, bütün zorlukları birlikte aşabileceğiniz ender tipler :) Asel'e o kadar çok üzüldüm ki okurken sonunda biraz da olsa huzura kavuşması beni çok mutlu etti ama ölene kadar kalbinde taşıyacağı buruk bir huzurdu bu. İlyas'a ise hiç üzülmedim, birini sevmek söylenen süslü cümlelerle ya da iş işten geçtikten sonra pişman olmakla olmaz. Yanındayken kıymetini bildiğin,zorlukları birlikte aşmak istediğin, ufak bir problem çıktığında arkanı dönüp gitmediğin, sevgini ve saygını esirgemediğinde birini gerçekten sevmiş olursun. Ee o zaman senin de dediğin gibi İlyas, "Testi kırıldıktan sonra ağlamışsın, ne çare" :)
Cengiz Aytmatov qələmini çox sevdim və oxuduğum son kitabı olmayacaq.
P.S.- kitabın tərcüməsi çox gözəl idi. Ümumiyyətlə "Teas Press " nəşriyyatından oxuduğum üçüncü kitabdır və hələ ki tərcümə tərəfdən heç bir çətinlik çəkməmişəm.
