Ke(n)di(n)den Utanmak
Ayşenur YazıcıQuotes
İnsanın yaşamına evcil olarak girişimiz 5000 yıl öncesine kadar uzansa da, atalarımdan bazılarının iki milyon yıl öncesine ait fosillerinin bulunduğunu da burada belirtmem gerek. Yani biz kediler iki milyon yıldır bir kere olsun vukuat çıkarıp, diğer canlıların hayatını tehlikeye atacak iş yapmamışız!
Sayfa 19
''Kadın olmak ne kadar zor, her ülkede ayrı bir zorunluluk kafesine konuluyorlar. Bizde de kadın olmak zordur. Küçücükken seni sermaye olacağın güne hazırlarlar. Etrafındaki örnekler, ablalarının yaşadıkları, bunun normal bir yaşam şekli olduğunu kanıtlamıştır sana. Kabullenerek gidersin vakti geldiğinde, olağan bir iş ve sıran gelmiş gibi yürürsün. İsteklerin, umutların kendine ait hayallerin olmaz hiç. O yüzden eğer karşına sana kalbini vermeye hazır bir beyefendi çıkarsa senin efendin olur. Bu yüzden bizler ideal kadınız. Suskun ve kabullenici.''
Sayfa 147
İnsandan aşağı görülürüz, aklımız yok diye horlanırız, vahşi diye damgalanırız ama insandan daha vahşi olmamışızdır asla! Hiçbir Felidae zevk için canlı öldürmez. Hiçbirimiz diğerinin yuvasını gidip tarumar etmeyiz. Bir hayvanın diğer hayvana işkence etmeyi sevdiği de görülmemiştir. Kendini savunması gerekirse savunur o kadar! Kendi ırkımızı zindanlara atmayız, ormanı yok edip üzerine konut kurmuşluğumuz filan da yoktur. Bizde Tanrı'nın yarattığı mucize eserlerden biriyiz. Hayvanız!
Sayfa 39
Hassas insanlar hep ama nedense hep, kaya gibi gaddarlara çarpıp bileniyorlar. Hassasiyet azalacağına, bağışıklık sistemi güçleneceğine; hassas taraf iyice tuz buz oluyor. Hayatta kalanlar hep ''taş'' gibi olmayı becerenler. Bu sebepten artık yeryüzü sadece taş insanlardan ibaret bir toplum oldu. Her yer tuz buz... Pudra!
Sayfa 242
İnsanlar yalnız doğup, yalnız ölüyorlar. Sadece yolda onlara eşlik edenler oluyor. Yolları kesişiyor bir süre yahut ömür boyu yan yana oluyor ama yine yalnız ölüyorlar... Karşılarına çıkan kişinin ona ''ceza'' olarak mı yoksa ''ödül'' olarak mı verildiğinden kimsenin haberi yok.
Sayfa 208
Şair Emre Kalcı'nın çok anlamlı bir sözüne rastlamıştım kütüphanedeki kitaplardan birinde: ''Herkesin gitmeye hakkı vardır ama her giden haklı mıdır?'' diye... Giderken neyle gittiğin de önemli. Arkanda ne bıraktığın da!
Sayfa 195
''Kelam dediğimiz şey, inançları, karakteri, kaderi etkiler. Farkında bile olmayız! Tüm ağrılar da ruhun üzerine yapışmış söz kırgınlıklarından oluşur.''
Sayfa 125