Kedi ve Ölüm

Bütün ömrünü böylesine, sahte oyunlarla berbat edişinde, kendisinden başka birilerinin,feleğin, ya da yaratanın haksızlığını sebep göstermek için, sonuçsuz bir didişme vardı kafasının içinde. Eğer gönlünce yaşıyamamışsa, kendinden çok başkalarının yaşamalarına önem vermişse, dalkavukluk sayılabilir miydi bu? Doğruydu. Hiçbir zaman cesur bir insan olamamıştı. Kendi başına bir karar vermek, yan gözle olsun kimseye danışmadan bir yolda tek başına yürümek zorunda kalmak, en fazla korktuğu şeylerden biriydi. "Ne yapalım"dedi kızgın bir tavırla. "Tanrı bizi de böyle yaratmış. Nasıl olsa hesabını vereceğiz yakında!"

Sayfa 43 - Ressamın iç sesi

Dila.

Ressamın büyük eseri

O, tek bir resimde, insan ruhunun bütün derinliğini, bütün genişliğini, hayatı ve ölümü, tabiatı ve Tanrıyı verecekti. Yapmak istediğinin gerçekte bir resim, bir tablo değil, belki bütün hayatını, umutlarıyla ve kırıklıklarıyla, yaşlanmış, yaşanmamış bütün aşklarıyla, emelleri, küskünlükleri, neşe ve kederleriyle, çabaları ve boşluğuyla tanımlıyacak bir çeşit destan olduğunu hissediyordu.

Sayfa 55

Reklam

Dila.

Yoksulluk ve hastalık içinde, acıklı bir ağıt gibi yaşanılıp tükenilen bir hayat.

Sayfa 65

Dila.

Işkence, her sonlu şeyi ona götüren bir geçit töreni.

Dünyaya ve kadere dudak büken bir gülümseyiş kondurmalıydı bir köşeye. Bir köşeye , işkenceli ölümlerin yılgınlığı yerleşmeliydi.

Sayfa 56

Dila.

Herbiri kendi içinde sorunlar taşıyan, aşkı, kötülüğü ve ölümü barındıran bir yığın anlaşılır, anlaşılmaz yaratık.

Dila.

Sesler, bir büyültücüden geçer gibi iri iri yansıyordu kulaklarına. Buna karşı bütün bu sınırları belirli, berrak düzen içinde kendi varlığı öylesine silik, öylesine gerçeklik dışındaydı ki...

Sayfa 91 - undefined