Kekeme Çocuklar Korosu Tarık Tufan

İkinci Tarık Tufan kitabım oldu. İkinci eseri de ilki gibi çok güzeldi. Yazarın dili ve anlatımı çok güzel. Eser deneme türünde yazılmış. Bir radyocunun kendi kendine konuşması şeklinde geçiyor; aralarda...Radyo konuşmalarında kafanız karışabilir; bana biraz da olsa saçma geldi ve o bölümleri beğenmedim. Ama gel gelelim araları serpiştirdiği hikayeler gerçekten çok çarpıcı ve anlamlı. Bir çok anlamlı alıntı var hatta bazı sayfalar tamamen alıntı olabilir ders çıkarma üzerine.

Kitabın konusuna gelirsek sosyal yaşamı sorgulayan; islami kesim üzerine inceleme yapan bir konu oluşturmuş. 28 Şubat dönemi ve baş örtüsü meselesini irdelemiş bunun üzerine sert yazılar yazmış. Muhafazakar kısımı kendi içinde bile eleştirmiş. Çok etkilendiğimi söylemesem de okunması gereken bir eser olarak görüyorum. Kesinlikle içinden bir şeyler kapacağınızdan eminim. Tarık Tufan'a devam edeceğim. Mutlu okumalar...

.

Kitaplarımı genelde il halk kütüphanesinden alıp okurum.Orda saatlerce vakit geçirip, kitaplara dokunmak insanların acılarına,  mutluluklarına, gözyaşlarına, umutlarına dokunmak, dokunma hissiyatının belki de en ulvisidir.

Hayat denen denklemde aynı paydada toplanmak gibidir kütüphaneler.Çocuğuyla, yaşlısıyla, genciyle...Arada kafamı -balon gören küçük bir çocuğun annesini elinden tutup çekiştirmesi gibi- masama topladığım 10-15 tane kitaptan çekip insanları izliyordum, gizli gizli...En çokta çocukları...Kimisi henüz nereye geldiğinin idrakında olamasa da güzel bir yere geldiğinin huzurunu görüyordum suretlerinde.Gurur duyuyordum onlarla, hiç tanımadığım insanlarla gurur duyuyordum.Bu muazzam bir duygu.

Hafiften tebessüm edip masamda ki kitapları ilgisiz bıraktığımı da hatırlayarak geri dönüyorum.Sanırım kitaplar konusunda fazla aç gözlüyüm.İçlerinden birkaç tanesini seçmek zorunda kalmam ise aç gözlülüğümden daha çetrefilli, annenin yeni doğmuş evladını sokağa  bırakmasından daha vicdansız, bitkisel hayata girmiş bir insanın yaşam fişinin çekilip çekilmemesinden daha kararsızdım.Bir an nerde olduğumu hatırlatacak bir ses '10 dakika içinde kapatıyoruz.' diye bağırırken kendime gelmiştim.Anlaşılan bu çağrıya ihtiyacım vardı, silkinip kendime gelebilmek için.5 dakika daha önümdeki kitaplara baktıktan sonra karar verebilmiştim nihayetinde.

Kekeme çocuklar korosu'nu okumaya karar vermemde ki en önemli etken isminin bamtelime dokunmasıydı.Onun çıkardığı notaları merak ediyordum.Nasıl bir şarkı ortaya çıkacaktı hiç bilmiyordum.Her şeyi bir kenara bırakıp merakımın da verdiği hissiyatla daha fazla dayanamadan otobüste açıp okumaya başladım.

Kekeme çocuklar korosu, 80-90 yıllarının  sıkıntılarını, ekonomik bunalımlarını, aile yapısını anlatan, özellikle de üniversitelerde başörtüsünün serbest olmadığı insanların mücadeleci tutumlarını kaleme alan bir kitap.Hatta muhafazakar kesimlerin birbirlerine karşı olan tutumlarına da değinilmiş.

Sade ve anlaşılır bir dille yazılan eser, aralara radyo konuşmalarının serpiştirilmesi ile anlatımı ve bütünlüğü biraz karmaşık hale getirmiş olduğu kanısındayım.Ayrıca radyo diyalogları da biraz kopuk geldi.O konuşma havasını pek hissedemedim.

Genel anlamda güzel bir eserdi.Tarık Tufan'la tanışmak isteyenlere tavsiye edebilirim.Şimdiden Keyifli okumalar.

2 gün içerisinde okuyup bitirdiğim kitap, farklı coğrafyalarda aynı acıyı tadan ezilmişlerin kitabı, "ANNE" diyecek Tarık TUFAN sol yanınızda bir sancı hissedeceksiniz , çocuk diyecek, çocuk işçi diyecek, işsiz kaldığı için intihar eden çocuk diyecek, burkulacak yüreğiniz, aşktan bahsedecek kimisi o cesur şiir sever genç olacak okurken kimi çekingen vr kaybetmeye mahkum kızı oynayacak, hepimiz bu kitabın yapraklarında gizliyiz.
kimimiz bir sayfasında,kimimiz on ama illaki bir yerinde varız, biz eksik kimliklerimizle, abartılmış sıfatlarımızla, oradayız, el sallıyoruz zamanın eşiğinden saklılarımıza, yaralarımıza, içimizden uğurlayamadıklarımıza, sese o bastırdığımız sese...

Tarık Tufan okumayı en çok sevdiğim yazarlardan birisi. Her eserinde kendime farklı pencereler aralar, o pencerelerden bakarım hayata. Fakat kekeme çocuklar korosu beklediğim gibi değildi. Defalarca okumama rağmen anlayamadığım yerler vardı.
Kitap bir radyocunun kendi kendine olan konuşmalarından ve sosyal yaşamı sorgulayışından oluşmakta. Radyocunun iç konuşmaları malesef ki bana karışık ve anlamsız geldi.Radyocu gerçekten içinden konuşuyor gibiydi.
Tüm bunlara rağmen eserde bir çok bakış açısı ve üzerinde uzunca düşünülecek sözler bulunmakta.
İlerde tekrar okuyup kitabı tekrar analiz etmek istiyorum, belki o zaman bana daha anlaşılır gelir. Belki o zaman okunması için tavsiye edebilirim.

Cok hos cok bizden bir kitap. Icinde ufak ufak hikayeler var durum hikayeleri tarzinda. Kitap kisa cok cabuk bitiriliyor ama bitmesin diye cok ugrastim cunku kelime kelime herseyin altini cizmek istedim. Okudugum donemde heleki kitabin son yazilari cokca beni anlattigindan sanırım benim icin etkileyiciydi.

Her kitabında içimin sesi olan adamı okuduğum ilk kitabıydı ve hala en sevdiğim kitap olarak bir köşede durur. Ne zaman canım istese bir çırpıda okur yine bağrıma basarım. Yeri çok özeldir, çok bendendir.

"En son hangi acı seni uykusuz bıraktı,en son hangi coğrafyaya gözyaşı döktün,en son hangi cümle beynini darmadağın edercesine odanın duvarlarında yankılandı,söylesene?"

Vakit uykusuzluk, gözyaşı, darmadağın olmak vaktidir.Kendimizi sorgulamak, düşünmek vaktidir.

Ben kitabı okurken sık sık düşünmek ve hazmetmek gereği duydum.Zira yazar Türkiye'nin ve dünyanın yakın geçmişi, yozlaşmış insanlığı ve inanılmamışlıklara değinmiş.

Kitap genel kurgusu itibariyle bir radyo programında programcı ve kendi iç sesinin çatışması üzerine kurulmuş.Sık sık iç sesiyle tartışmış,onun olumsuz söylemlerinden rahatsız olmuş,bir gün gittiğinde ise önceleri kendini avutsa da işe yaramamış sonucunda (kendi tabiri ile) kelimeleri avcunda tutamamıştır.

Kitabı okudum ama inceleme yazabilmem için tekrar okumam lazım sanırım. öyle her yerde okunabilecek bir kitap değil kafa boşKen okunmalı .
Kitabın konusu radyo istasyonunda program yapan bir adamın hikayesi .yaşadığı çelişkiler üzüntüler buhranlar ... kitap hepsini değişik bir dille anlatmış. Yazarin anlatım şekli kitabı sevmemi sağladı. Nokta atışı yapan cümlelerini beğenmemek mümkün değildi. Ayrintili yorumumu ikinci okuyuşa saklıyacağım.

Tarık Tufan'ın okuduğum ilk kitabı. Biraz kafa karıştırsa da, bağlantı kurmakta zorlansanız da güzel bir eser. Hayatı, insanları, düşünce yapılarını eleştiren çok güzel cümleler var. Aynı zamanda iç sesiyle yaptığı konuşmalar da yer alıyor. Radyo programı üzerinden anlattığı kısımlarda biraz kafa karışıklıkları oluşturdu. Ama altını çizdiğim o kadar çok cümle var ki. Tespitler, anlatış biçimi gerçekten iyi.

Her geceki gibi korelmiş bir bıçağın sırtına uzaniyorum.Insanlar karanlığa asi bir gülümseme savuran gunesi hak edecek ne yaptılar? Gozlerimi kapasam ay beni affeder mi?