konuşmayı sevmezdi
kelimeleri gözlerinden dökülen bir kadındı
yıllar önce o bakarken kırılan
ve yedi yıldır cebimde taşıdığım ayna parçasında
yüzünün yarısı hapis kalmıştı
parmaklarında kuşlar taşırdı
ve uçamasınlar diye parmaklarına
ağır taşlı yüzükler takardı
sonbahar
ve düşmek kelimelerinin
aynı sesle anlatıldığı dillerde
adının anlamı
hokkasına koyduğu suya rengini verirdi
ve adımın geçtiği şiirler yazmadan önce
kalemini başının üzerine kaldırırdı
henüz vakti gelmemişti ama
parmakları yüzüklerden kurtulup uçtuğu gün
yüzünün yarısıyla bileklerime
hikayeler anlatacaktı…
Mistik bir hava içinde her türlü duyguyu iliklerinize kadar hissedebileceğiniz, şairin kendini perdeler arasında gizlediği muhteşem bir eser. Bazı yerlerde ürperten, bazı yerlerde hayran bırakan üslubuyla kelimelere hükmeden bir yapısı var.