Halil Cibran'ın refiki tariki ya da günümüz deyimiyle kankası olan *Mihail Nuayme* beni zihinsel/duygusal zevkli bir yolculuğa çıkardı. Hiç bitsin istemediğim ve okurken tekrar okuma kararı verdiğim bir roman oldu.
Yazarın kültürel birikimi ve dünya görgüsü edebiyatına da iyi yansımıştı bence. Hikmetli ve yer yer duygusal anlatımıyla gönlümü fethetti.Zamanında okuduğum yüzlerce dini kitaptan daha fazla tat veren ve o tarz kitapların da hülasası olan bir roman gibiydi.
Roman, Amerika'da bir Arap kahvesinde çalışan ve hiç konuşmayan *Arkaş*'ın günlüklerinden oluşuyordu.
Gizemli bir hayatı ve geçmişi olan kahramana yüzündeki deri hastalığından dolayı *Arkaş* adı verilmiş. Gerçek adı *Şekip*. Yaşadığı travmatik bir olaydan sonra her şeyi bırakıp sessizliğe bürünmüş bir kişilik. Suskunluğu asaleti ve derinliğinden kaynaklı karakterin günlüğünü okurken hayata ve insanlara dair çok şey öğrendim diyebilirim.
Farklı dinlerin, inançların, kültürlerin hayata ve insana bakışını, edebi ve felsefik açıdan da okumak isteyenlere kesinlikle öneririm.
