Kendini Devrimci Yetiştirmek Ali Şeriati
-
Baskı Tarihi:2007
-
Sayfa Sayısı:223
-
ISBN:978-975-6004-38-8
-
Orijinal Adı:Hûdsâzi İnkılâbi
-
Çeviri:Ejder Okumuş
-
Yayınevi:Fecr Yayınevi
-
Kitabın Türü:
Kitabın ilk bölümleri biraz ağır geldi bana.Ama özelikle son bölümler muhteşem.Yani Ali Şeriatı kavramlara değişik yönlerden bakmayı ustalıkla başarmış.Namazin selamları bölümu herkesin okuması gereken bir bölüm.Selama öyle bir bakış açısı katmış ki insan için yanlizlik diye bir durum kalmıyor.Yani selamin önemini bir çok kişiden dinledim ama bu yazı kadar beni hiç biri etkilemedi.Artik namazımdaki selamlarim daha anlamlı olacak.Ben kitabı herkese öneririm ve çevremize onermemiz gerektiğini düşünürüm.Hic vakit kaybetmeyin hemen alın okuyun okutun.
Kitaptan 63 Alıntı
Ey özgürlük! Kutlu özgürlük!
Seni tahta oturtmak istiyorum.
Ey özgürlük! Seni seviyorum.Kendini Devrimci Yetiştirmek, Ali Şeriati (arka kapak)
Gönlüm, gençlerin sorular ortaya atmasını istiyor.
Acaba sadece din mi, zorba güçlerin ve egemen sınıfların hizmetinde olmuştur? Peki şiir ? Sanat ? Edebiyat ? Felsefe ? Ahlak? Hatta bilim ve teknik Evet, bütün bunlar acaba hangi kutupların tekelinde olmuş ve hangi efendilere hizmet etmişlerdir.
Burada ibadetin varlıkla ilgili bir mesele olduğunu ve aslında kendini yetiştirme anlamına geldiğini görüyoruz.
Peygamber sadece iki eli öpmüştür: Biri kadın, diğeri işçi. Bunların elini öpmek! İşte her yerde horlanan bu insanların elini öpüyor Peygamber.
Sadece teoriyle yetiştirilemez insan.
Her insan yön gösteren bir oktur.
Esasında "devrimci insan ", sadece sosyal bir devrime katılan insan değildir. Eğer böyle olsaydı, fırsatçılar, maceracılar ve egoistler de devrime katıldıklarında-ki katılıyorlar- devrimci olurlardı. Aksine devrimci bir insan, her şeyden önce kendi cevherini bambaşka bir şekilde yetiştirmelidir. Devrimci insan geleneksel ve kalıtsal ben'inin yerine, kendi eseri olan, yani kendisinin yetiştirip yarattığı ben'ini koyan insandır.
Tevhidî insan, acziyetini idrak ettiği ölçüde zenginliğe erişir. Alçakgönüllülüğe ulaştığı ölçüde, kendisinde gurur, iftihar ve ululuk hisseder. Allah'ın ubudiyetine teslim olduğu ölçüde, diğer her güç, düzen ve bağa karşı isyan eder. Dolayısıyla İslam'da, insanla Allah arasında birbirine zıt şöyle bir ilişki vardır: bu, aynı zamanda yok olmak ve var olmak, hiç olmak ve her şey olmaktır.
Tarih boyunca hareket, doğuş ve değer yaratmanın en şiddetli ve en güçlü etkeni olan irfani duygu -aşk- , 17. ve 18. yüzyılda Avrupa kapitalizminin ve burjuvazisinin gelişmesinden sonra zayıflamaya yüz tuttu. Kapitalizm, esnaf ve para üzerine kurulu olan hayat; maneviyat, değer ve aşk tanımıyor.
