Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.21
Kent İlişkileri
Rasim ÖzdenörenSözler ve Alıntılar
bir kum çölünün ortasında bırakılmış insanın ilk duyumsayacağı şeylerden biri, insan olarak kendi aczini fark etmek olacaktır.
ağzımızdan tek kelime bile çıkmamış olsa, bir hitap, bildiri ve konuşma bombardımanına maruz bırakıldığımız durmadan kendi kendimize konuşup durduğumuzdan belli oluyor. konuşmuyoruz, susuyoruz; doğru, ama marazî bir suskunluk bu: sükût sohbetlerinin içimizi açan, kalp gözümüzü uyanık tutan suskunluğu olmadığını fark ediyoruz bunun. ağzımızdan sesli olarak tek kelime çıkmıyor belki, ama hiç durmadan, ara vermeden gevezelik edip duruyoruz. susar görünüyoruz, ama bu suskunluk gerçek suskunluğa karşı oluşturulmuş sahte bir suskunluk biçiminde dışa vuruyor.
zaman zaman, dön dolaş aynı noktaya gelip takıldığımı, belki daha isabetli bir ifadeyle hiçbir yere kıpırdamamış olduğumu hissediyor; yalnız bunu hissetmekle de kalmıyor, bu hissi de daha önce yaşamış olduğum hissine yakalanıyorum.
kaçan, yüzleşmekten kaçar; hicret edense meydan okur ve yüzleşmek ister. biri yaşasa bile ölmüş gibidir; öteki ölümüyle bile meydan okumaya devam eder.
geçmiş kazanımlarının tümünü sırtına yüklemiş olan birinin bu yükle daha fazla mesafe kat etmeye gücü yetmez: bir adım gelir ki, orada dizinin bağı çözülür ve henüz menzile ulaşmadan yolculuğu oracıkta kesilebilir.
başlangıçta derdin çoğalır, derdin çoğaldıkça meşakkatin artar. dünya daralır. dünyanın zindan olduğunu söyledikleri yer tam da burasıdır. her yer karanlık olmuştur. ama o da neyin nesi! bu, saydam bir karanlıktır. karanlıkta etrafını göremezsin, ama burada her şey ortadadır, her şey görünmektedir. hazreti fuzuli de öyle demiyor muydu, aşk derdinden hoşnut olduğunu, tabibine ilacından el çekmesini söylemiyor muydu? burada dermana zehir, zehire derman diye bakmak gerekiyor.
insan, kaçarak bir yere vardığını sanabilir; oysa o, kaçarken, nereden ve neden kaçıyorsa onları da yanında sürüklemiş olduğunu ancak o son ânda ayrımsayabilecektir. kimden ve ne'den kaçılmışsa aslında onlarda yedekte sürüklenmiştir.