Kerem, Aslı'nın yolunda bir ömrü feda etmiştir, gelen gidene hep ondan haber sormuştur. Ahları vahları her menzilde kat be kat artmıştır...Ne yollar bitmiştir ne de Keremin sabrı. Görenin saygıyla buyur ettiği bir makama ulaşmıştır Kerem...
Yarını bilmeden varlığı, yokluğu bilmeden sabrın en sert kuyularında yol almak onunkisi .Benden vazgeçerek "ona" varmak..
Okurken bile biz Aslı 'yı aramaktan sıkıldık bunaldık, yeter be dedik ama Kerem ne yoluna duranlardan sıkıldı ne de Aslı "yı aramaktan. Kitabı halk hikayesi olduğunu unutmayarak okumak lazım ,günümüzde böyle hikayeleri pek dikkate almıyoruz.böyle aşkların varolabileceği umudunu taşıyor sadece yürekler; taşımasa bile keşke olsa diye söyleniyor...
Bizim kültürümüz, özümüz, aşk anlayışımız bu, kim ne söylerse söylesin. Bizim dilimiz hala Kerem ile Aslı yı söyler durur. Aşk deyince onlar ve niceleri akıllara gelir.
Buda benden birkaç satır olsun :
Kavuşmak derken mekan bildiren de kim ?
Yarınlar dediğimizde günlerden bahseden de kim?
Bizim görebileceğimiz ancak bizde olan...
Varmak derken dünyadan bahseden de kim ?
Alemleri âlimler bilir ancak
Alemlere kavuşmayı aşıklar yaşar ancak .
