Keşke Koleksiyoncusu
Ayşegül KocabıçakOldest Keşke Koleksiyoncusu Reviews
You can find Oldest Keşke Koleksiyoncusu quotes, oldest Keşke Koleksiyoncusu book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
5.9Out of 10
"Keşke!" dedim içimden ve son keşkemi de içimdeki diğer keşkelerin yanına gönderdim. İçim keşkelerle doluydu,
"Keşke Koleksiyoncu" ydum. Hayatım boyunca keşkeler biriktirmiştim...
.
Bir insan ne kadar sevebilir? Ne kadar özleyebilir? Ne kadar bekleyebilir? Peki ya biriktirdiği pişmanlıklar, geç kalınmışlıklar, "keşkeler"... Fırat ve Dicle 'nin keşkelerle örülü hayatına ortak edeceğim bugün sizleri.. #keşkekoleksiyoncusu kitap yorumuyla geldim...
.
Diyarbakır' da askerlik yapan Erdem ve Murat'ın eşleri aynı gün doğum yaptı. Dünyaya gelen bebeklerin biri kız biri erkekti.. Erdem 'in isteği üzerine, birinin adı Dicle, diğerinin Fırat oldu... Su gibi aksınlar, çağlasınlar, yaşadıkları yere hayat versinler istedi babaları.. İstedikleri gibi oldu mu acaba?
.
Dicle henüz 5 yaşındayken tanıştı arkadaşı "Baykuş" ile... Baykuş, O' nu dinliyordu, anlıyordu ve tanıyordu. Tüm özlemlerini, tüm isteklerini, aşkını çaresizliğini anlatmıştı Baykuş'a... O zaman anlatma vakti artık Baykuşa' a gelmişti. Dicle ve Baykuş 'un gözünden koskocaman keşkeler okuyacağız... Okudukça üzülecek, okudukça kızacak, okudukça kendimize dönüp keşkesiz bir hayat için mücadele edeceğiz.. Bir tek sana çok kızgınım Rebil Babaanne... Bir tek seni anlayamıyorum... Senin Keşken bir aileyi, bir geleceği mahvetti bence.... Ne mi yaptı Rebil Babanne o da eserimizde der ilgililerine şimdiden keyifli okumalar dilerim. Kitapla Kalın. Evde Kalın. sağlıkla kalın
Yorumlaması benim için çok zor... Ayşegül Kocabıçak benim çok sevdiğim yazarlardan. Okuduğun neredeyse bütün kitaplarını çok sevdim. Dilinin Ayfer Tunç'u anımsatmasını sevdim ,doğallığını sevdim, akıcılığını sevdim... Sevdim de sevdim işte...
Ancak bu eser beni çok ikilemde bıraktı. Kitabı ilk elime aldığımda gecenin üçüydü ve kelebekler uçuşuyorsu karnımda oysa ki ! Kitabın bazı kısımlarını çok zorlama buldum. Bazen konuyu toparlamakta da zorlandığını düşünüyorum. Bu beni buruk bıraktı açıkcası. Kitabın sonunda böyle girişe yapılan atıflar o kadar çok hoşuma gitti ki evet ya bu olmalı diyordum ki son cümle hiç olmadı. Sevmedim diyemem kısacası ama özellikle öyküleri kadar başarılı da bulamadım.
Dicle ve Fırat karakterlerine de ayrı sinir oldum. Bende bu hissin uyanması aslında yazarın başarısı. Ama iki karakter böyle olunca bana fazla geldi.
Kitaplığınızda olmasını isterim lakin benim aa şu kitabı mutlaka oku diyeceğim bir kitap değil.
Kitabı çok büyük bir beklentiyle almıştım, Ayşegül Kocabıçak'ın kitaplarını çok beğenerek okumuş(özellikle Run Gülüzar Run çok ayrıdır) olduğum için çıkınca hemen alıp okudum.
Kitap bir aşk romanı diyebilirim, Fırat ve Dicle... Ne söylesem spoiler olurmuş gibi hissettiğimden çok ayrıntıya giremiyorum ama seven sevdiğine sevdiğini söylesin diyorum :D
Aşk romanları okumayı pek sevmediğim için sanırım okurken çok kitabın içine giremedim.
Diğer kitaplarını okumayanlar onları okusun, okuduysanız tüm kitaplarını bunu okumasanız da olur, hayal kırıklığı yaşamayın.
Hayatımızın önemli bir kısmını kapsar "keşke"ler, ne kadar uğraşsakta mutlaka "keşke" dediğimiz kısımlar mevcuttur.
Keşke Koleksiyoncu'su da bu konuyu ele almış. Bir türlü kavuşamayan Fırat ve Dicle'nin aynı zamanda yakın çevrelerinin de hayatlarındaki "keşke"leri anlatıyor bize.
Kitabı okurken aşkını söyleyemediği için Dicle'ye yada farkında olsa da görmemezlikten gelen hatta başkasıyla evlenecek kadar ileri giden Fırat'a değil; oğlunu ve torununu gelininden ayıran babaanneye, babasının alıp götüreceğini bile bile sessiz kalan izin veren anneye, aşkını unutumadığı için kendini uyuşturucuya alkole veren eve uğramayan babaya da çok sinir oldum. Bu da benim için yazarın büyük bir başarısı hayat verdiği her karakterini içime işlemeyi başarabildi.
Yazardan okuduğum ilk kitaptı anlatım tarzını, dilinin sadeliğini çok sevdim. Fakat nacizane kitabın sonu her ne kadar okurun hayal gücüne bırakılmış olsada daha farklı olabilirdi diye düşünüyorum.
Ayşegül Kocabıçak öykülerini çok sevdiğim bir yazar.Run Gülizar Run adlı romanı sonrası Keşke Koleksiyoncusu ile karşımıza çıktı.Ben Run Gülizar Run’ın devamı bir kitap bekliyordum aslında.
Keşke Koleksiyoncusu bana Yeşilçam filmlerini izlerken yaşadığım duyguları hissettirdi.Hani biri bir şey söylese, açıklasa her şey başka türlü gelişecekken, saklanan duygular, içe atılanlar trajedilere yol açar ya, Keşke Koleksiyoncusu’nun karakterleri de Yeşilçam filmlerinden fırlamış gibi.
Romanda babaanne Rebil Hanım en çok ilgimi çeken karakter oldu.Romanın anlatımını dağınık buldum.Zaman zaman takipte zorlandım.