Adı:
Keştîya Bayé
Yazar:
Baskı tarihi:
Ekim 2016
Sayfa sayısı:
72
Çeviri:
Kürtçe
Yayınevi:
Lis Yayınları
Helbestvan û nivîskar Selîm Temo ku di gellek warên wêjeyê de berhem dane, bi hemûpirtûkên xwe yên Kurdî ve li Weşanxaneya Lîsê ye. Lîs, du pirtûkên helbestê yên Temoyî çapdike. Yek ji wan, Keştîya Bayê ye. Helbesta “Keştîya Bayê”, bêyî ku li deverekê bê weşandindi nava hezkêrên helbesta Kurdî de belav bû û bû navê pirtûkê bi xwe jî. Pirtûka duyem, çapanû a Sê Dengê ye ku ji mêj de çapa xwe tunebû.Keştîya Bayê, pêledanekenû ye di helbesta Kurdîya Kurmancî de. Bi hêmayên xweser û nûlimilkê Kurdî difire. Ji helbesta klasik heya stranan, ji peyvên jîndar heya gazinên zinaranhervedije û dilorîne. Serî li ber ruhê Mela û Xanî ditewîne, Kavanagh û Heaney di bîr tîne. Şîn,rik, şik, dil, rih û şev biziman dikevin.Keştîya Bayê rêwîtîyek e, ji Roboskê heya Sinê, jiLondon heya Tehranê didomîne. Sî ye, li bin ewrên mecazê diçûrise.
Kitaba henüz inceleme eklenmedi.
ji welatê şînê ber bi cotmehê ve
baskên perpisandî bûn min çi sermiyan hebe
tu dihatî ji nav refa kewên brîndar
di çavên te de xweliya şev bayê xemê
di sînga min de bêhna bizirkên zarokatiyê ku
tu kes ne dermanê xwe bû
yek ji nişkê ve radibû
berçavka xwe dişkand
rûyê xwe dimerisand
asoyê li pişt kolanan veşartî
gazî dikir ji deşteke bê serî-binî dilîland
û ew bajarê bi zimanekê din honandî
qesta parsûyên min ên kêrkirî dikir
xizanî ku dînê evînê ye
li ber rawestgehan ji hev derdixist birû û bijangên me
tu dihatî
mîna tu kes ji tu kesî hez nekiribe
mîna tu kes ji tu kesî ji tu kesî
min hestekî dibeyitand
ku jê re bêjim evîn
mîna şimamokekî dardekirî xemgîn
kolanên enqerê tijî dibûn bi ezirgana te
û kefa destê min bi ramûsanên te
elewiyên şevê bûn em
qulingên demê bûn
me tu fikarek tunebû ji rojê
te stran digotin bi kirmanckiya xwe ya fireh
çerx û sema digeriya li dor porê te
kûrahiyek
avek
xewnerojek
û li şûna simbilên min bîranînên kitanî
çi dibêjin
belkî tiştekî nabêjin
bo xortaniya min a bi du zermemikên te xwîdayî.
ji bo xatirê qehweyan û parkan
here bibîne ew jûrepênûsa min beriqî
bibîne ku çi miriyekî çeleng bûm
teliyayî li ber tîrên qewrebozan.
qîzînên li ser dev raket
bûlvarên sterîl
kevnefeodalîteya li ber şevê ketî
şaşiya bi kêrnehavînekê re paldayî
ku eşq jiyan bû bo min lê telefat li cem te.
niha çi bikim
çavikek li dolebeke şkestî nayê
dûkela çermê te li ser lêvan
êvar bihesibîne çûyînên ewran
berê min her li ku be
bêje: "çûyîn çi peyveke dirêj e..."
bêje: "tûşî tiştan bûm
bi gelek tiştan dizanim
gelek cemidîm piştî xewnê"
birikeke demode
di orkestraya qelebalixê de
kemaneke ji hedê xwe derketî
lê ax nîn e ji du paket zêde min ebayek
bi min re diaxive
şûna birîna min jî.
navê min bibihîse
gava dergistiyan demê dizîn bi navranên xwe yên qurifokî
bizanibe dilê min bar e li ser dilê min
ku çi mêr bûm gava peyvên te radiketin
te ji hemû şibakan li min dinihêrî
min birînek bi bîr dianî nizanim di singa kê de.
ketîbûm neêşîne siya çûkên êşiyayî jî
min xerîbiya xwe dikir li quncê demê.
ne hatina şevê bûm ez
ne sohtina gulê bûm
mehrûm û qewirî ji paxila derfetekî.
ji şerbikên çembilşkestî diçûrisî olana şevê
straneke zîz li pey trênê dixulxulî
weke yekê sebra xwe bi aşkirinê nayne qurre bûm
axx çûyîn çiqas limin tê.
li pey şopa dewrêşên hevçerx
dibînim ku têr ax ji xortaniya min a seridî
ji qulingên malên tarî,
ji kûjîlekên qeşemgirtî hatim bi ser şanikên te ve.
tu dizanî ey evîn
çawa li destê te dipirsî peyvên ji kevnedestanan pengizî
bayê geliyên dûr li ser eniya min dileyîst
dizûriya leylana asoyeke gilover
li dora min hevalê kuştî û dayox
ax ku kurdînî nifirê sedsala zikreş bû êdî
ka bêje çi bû ya ji lêvên te nabare
ma min jî evînek nebe
piştî saxmayînekî
xayîs xeterok û dilmayî me
nizanim çi me li kolanên gewr ên bajarên radayî
ma di dilê çûkekî de tiştên te nedayî min
ku dilekî sar û ava li hevraza aşekî bûn
nîvco me
neyarê xwe me
li pey şopa xwe me ku ji xwîna şerikî dinasim
di pale şeveke ji şevanî paştir gava xewnekî dibînim di xewna xwe de
dipelişe rabirdûyek li pey min weke hespên serberdayî
nedîtî nebînayî ku malê mala xwe me
salixdana çîroka xwe me ku wa ji bîr dikî li deverekî.
gava pelên dîroka çongan dinivîsin
li ber derazînka demsalê serî tewandin
rabe bide nav qehweyan
tu yê kevne-minekî bibînî di hinava dûxana zelal de
kovana xwe tamişkî
kesera xwe ji rêzê
rûyê xwe bi dûzanên ko qeşartî.
a ji kûfik û peykerên ecêb mayî
navekî xwe tune
li ber destarê şînê ku ne bajarê min bû
piştî her şkestinê vedigeriyam ser sê prensîbên şoreşê
bide pey ya zehmettir
ber pala xwe li tu deveran xweş neke
biqere û here
baskên perpisandî bûn min çi sermiyan hebe
tu dihatî ji nav refa kewên brîndar
di çavên te de xweliya şev bayê xemê
di sînga min de bêhna bizirkên zarokatiyê ku
tu kes ne dermanê xwe bû
yek ji nişkê ve radibû
berçavka xwe dişkand
rûyê xwe dimerisand
asoyê li pişt kolanan veşartî
gazî dikir ji deşteke bê serî-binî dilîland
û ew bajarê bi zimanekê din honandî
qesta parsûyên min ên kêrkirî dikir
xizanî ku dînê evînê ye
li ber rawestgehan ji hev derdixist birû û bijangên me
tu dihatî
mîna tu kes ji tu kesî hez nekiribe
mîna tu kes ji tu kesî ji tu kesî
min hestekî dibeyitand
ku jê re bêjim evîn
mîna şimamokekî dardekirî xemgîn
kolanên enqerê tijî dibûn bi ezirgana te
û kefa destê min bi ramûsanên te
elewiyên şevê bûn em
qulingên demê bûn
me tu fikarek tunebû ji rojê
te stran digotin bi kirmanckiya xwe ya fireh
çerx û sema digeriya li dor porê te
kûrahiyek
avek
xewnerojek
û li şûna simbilên min bîranînên kitanî
çi dibêjin
belkî tiştekî nabêjin
bo xortaniya min a bi du zermemikên te xwîdayî.
ji bo xatirê qehweyan û parkan
here bibîne ew jûrepênûsa min beriqî
bibîne ku çi miriyekî çeleng bûm
teliyayî li ber tîrên qewrebozan.
qîzînên li ser dev raket
bûlvarên sterîl
kevnefeodalîteya li ber şevê ketî
şaşiya bi kêrnehavînekê re paldayî
ku eşq jiyan bû bo min lê telefat li cem te.
niha çi bikim
çavikek li dolebeke şkestî nayê
dûkela çermê te li ser lêvan
êvar bihesibîne çûyînên ewran
berê min her li ku be
bêje: "çûyîn çi peyveke dirêj e..."
bêje: "tûşî tiştan bûm
bi gelek tiştan dizanim
gelek cemidîm piştî xewnê"
birikeke demode
di orkestraya qelebalixê de
kemaneke ji hedê xwe derketî
lê ax nîn e ji du paket zêde min ebayek
bi min re diaxive
şûna birîna min jî.
navê min bibihîse
gava dergistiyan demê dizîn bi navranên xwe yên qurifokî
bizanibe dilê min bar e li ser dilê min
ku çi mêr bûm gava peyvên te radiketin
te ji hemû şibakan li min dinihêrî
min birînek bi bîr dianî nizanim di singa kê de.
ketîbûm neêşîne siya çûkên êşiyayî jî
min xerîbiya xwe dikir li quncê demê.
ne hatina şevê bûm ez
ne sohtina gulê bûm
mehrûm û qewirî ji paxila derfetekî.
ji şerbikên çembilşkestî diçûrisî olana şevê
straneke zîz li pey trênê dixulxulî
weke yekê sebra xwe bi aşkirinê nayne qurre bûm
axx çûyîn çiqas limin tê.
li pey şopa dewrêşên hevçerx
dibînim ku têr ax ji xortaniya min a seridî
ji qulingên malên tarî,
ji kûjîlekên qeşemgirtî hatim bi ser şanikên te ve.
tu dizanî ey evîn
çawa li destê te dipirsî peyvên ji kevnedestanan pengizî
bayê geliyên dûr li ser eniya min dileyîst
dizûriya leylana asoyeke gilover
li dora min hevalê kuştî û dayox
ax ku kurdînî nifirê sedsala zikreş bû êdî
ka bêje çi bû ya ji lêvên te nabare
ma min jî evînek nebe
piştî saxmayînekî
xayîs xeterok û dilmayî me
nizanim çi me li kolanên gewr ên bajarên radayî
ma di dilê çûkekî de tiştên te nedayî min
ku dilekî sar û ava li hevraza aşekî bûn
nîvco me
neyarê xwe me
li pey şopa xwe me ku ji xwîna şerikî dinasim
di pale şeveke ji şevanî paştir gava xewnekî dibînim di xewna xwe de
dipelişe rabirdûyek li pey min weke hespên serberdayî
nedîtî nebînayî ku malê mala xwe me
salixdana çîroka xwe me ku wa ji bîr dikî li deverekî.
gava pelên dîroka çongan dinivîsin
li ber derazînka demsalê serî tewandin
rabe bide nav qehweyan
tu yê kevne-minekî bibînî di hinava dûxana zelal de
kovana xwe tamişkî
kesera xwe ji rêzê
rûyê xwe bi dûzanên ko qeşartî.
a ji kûfik û peykerên ecêb mayî
navekî xwe tune
li ber destarê şînê ku ne bajarê min bû
piştî her şkestinê vedigeriyam ser sê prensîbên şoreşê
bide pey ya zehmettir
ber pala xwe li tu deveran xweş neke
biqere û here
Red bik, li ber xwe bid, bibej, na , ji giranîya avê re!
Sayfa 9 - Lis yayınları
Çi ye tecrubeya tu zêdetir êşandi?
Bibe şerab ger tebl be tehma vexwarinê.
Bibe şerab ger tebl be tehma vexwarinê.
Sayfa 13 - Lis yayınları
Min pêşmergey Kürdistan im, amadey cergî meydan im!
Sayfa 16 - Lis yayınları
Şevê zulmat û deryayê, ji mewcan qet xeber nayê
Şikestî keştîya bayê, ecacê wê şefeq dayê
Şikestî keştîya bayê, ecacê wê şefeq dayê
Sayfa 28 - Lis yayınları
Xwelîye Sîpanê hebit me bi tozê çi hacet
Pezkovîyê Xece hebit me bi kozê çi hacet
Pezkovîyê Xece hebit me bi kozê çi hacet
Sayfa 29 - Lis yayınları
Kitabın basım bilgileri
Adı:
Keştîya Bayé
Yazar:
Baskı tarihi:
Ekim 2016
Sayfa sayısı:
72
Çeviri:
Kürtçe
Yayınevi:
Lis Yayınları
Helbestvan û nivîskar Selîm Temo ku di gellek warên wêjeyê de berhem dane, bi hemûpirtûkên xwe yên Kurdî ve li Weşanxaneya Lîsê ye. Lîs, du pirtûkên helbestê yên Temoyî çapdike. Yek ji wan, Keştîya Bayê ye. Helbesta “Keştîya Bayê”, bêyî ku li deverekê bê weşandindi nava hezkêrên helbesta Kurdî de belav bû û bû navê pirtûkê bi xwe jî. Pirtûka duyem, çapanû a Sê Dengê ye ku ji mêj de çapa xwe tunebû.Keştîya Bayê, pêledanekenû ye di helbesta Kurdîya Kurmancî de. Bi hêmayên xweser û nûlimilkê Kurdî difire. Ji helbesta klasik heya stranan, ji peyvên jîndar heya gazinên zinaranhervedije û dilorîne. Serî li ber ruhê Mela û Xanî ditewîne, Kavanagh û Heaney di bîr tîne. Şîn,rik, şik, dil, rih û şev biziman dikevin.Keştîya Bayê rêwîtîyek e, ji Roboskê heya Sinê, jiLondon heya Tehranê didomîne. Sî ye, li bin ewrên mecazê diçûrise.
