Kevir/ Bir Tarih Olarak Beliren Coğrafya
Ali ŞeriatiKevir/ Bir Tarih Olarak Beliren Coğrafya Quotes
You can find Kevir/ Bir Tarih Olarak Beliren Coğrafya quotes, Kevir/ Bir Tarih Olarak Beliren Coğrafya book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Bu ikisi, (Pascal ve Descartes) benim tapındığım kişilerdir. Tapındığım diyorum, Büyük Ali de: 'Kim bir söz öğretse bana, beni kölesi yapmış olur," diyor. Kuşkusuz bu, kitaplarda ve okullarda öğretilen sözlerden değildir. Kişiyi yeniden yaratan söz türündendir. Her kişinin nasıl iki ölümü varsa iki doğumu da vardır. Bu yeni yaratılışta, böyle bir söz ya da sözler öğreten kimseler, insan ruhunun yaratıcılarıdır.
Doğada bütün varlıklar, "olmaları gerektiği gibidirler." Kesinlikle olması gerektiği gibi olmayan biricik varlık ise insandır.
Kişinin kendi kendisinin yaratıcısı olması ne güzeldir! Ancak... kolay değil.
Kuşlara benzer duygular. Nereden gelir bilinmez. Kâh çığlık çığlıktır, kâh sesleri işitilmez. Bağrında güneşler tutuşmuyorsa selamlayıp geçerler seni. Kuşlar soğuk iklimi sevmez.
Aşk sevenin içinde varolan bir güçtür. Kendisini sevgiliye çeker. Oysa sevgi sevilende varolan bir albenidir. Seveni sevilene götürür. Aşk, sevgiliye egemenliktir. Oysa sevgi, sevilende yok olma susuzluğudur.
....
"Var olmak", dar, karanlık bir hücredir; kapısı ölüm, penceresi yaşamdır, pencerelerini bulmamış olanlar ya da yalnız "var olmak"la yetinecek ölçüde "az" olanlar ile bu "az olmak" tan biraz çok olmaları ya da çok duruma gelenler intiharın kurtarıcı yardımıyla, kapıyı açar, kurtuluşa doğru kaçarlar.
"İnsan" olma "bilme" ile gerçekleşmektedir. Bunun en yüce belirginliği de kendini bilmedir. "Kendini bilme "ne rastlantısal olarak, ne de daha önceki bir kararlaştırma ile ve ne de gaybi ilham, kalbi duyumsama veya iç ışıması ile olur. Başkası (L'autrui) ile yürüttüğü ilişkilerinden yola çıkarak insan, "ben" (Lemoi)e ulaşmaktadır. "Başka" olanı tanımakla ve duyumsamakla "kendisi"ni keşfetmektedir.
Böylece karşımda "varlık", "ben" oluyor imişim. Böylece içimde "yaşam", ben oluyor im işim. Böylece ben ”kendim"le ben oluyor imişim! Bu şaşırtıcı korkunç "an"Iar da yabana anlamlar ile duygular içimde oluşuyor imiş. Belirsiz acılar ile gereksinimler, içimde bitiyor imiş
Ben dünyayı da, insanı da felsefenin gözüyle görüyordum, düşünüşle anlıyordum. Oysa bu yolla, dünya ve insanın ancak bir yönü görülüp, anlaşılabilir. Bir insanın varlığı çok büyüktür.