Kim Nasıl Ölüyor?
Emile ZolaMost Liked Kim Nasıl Ölüyor? Reviews
You can find Most Liked Kim Nasıl Ölüyor? quotes, most liked Kim Nasıl Ölüyor? book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Tabutun Üzerinde Dövüş
Ölümü beş şekilde ele almış Emile Zola. Beş ayrı insan, beş ayrı sınıf. Ama aynı olan tek bir şey var; oda ölüm. Ne kesimden olursan ol, fakir de olsan zengin de olsan ölüm geldiği zaman çaresizsin. Yazara göre bir de kimsesizsin. Diğer insanlar için önemli olan hayat devam ediyor, hem de cenaze defnedilir edilmez. Hatta bazen cesedin yanında yenen iştahlı bir yemekle görüyorsunuz o ölüm yalnızlığını. Yaşamı sorgulatan bir eser. Ölümün varlığını hatırlatıyor, nasıl yaşaman gerektiği konusunda bir düşündürüyor. Bir de kendin dışındaki insanları önemsizleştiriyor diyebilirim. Bu konuya katılsam mı katılmasam mı bilemedim. Haklı olduğu çok fazla yer var tabiki. Ama sanırım o kadar kötücül yaklaşmak, düşünmek zoruma gidiyor. Yani belki de kabullenmek istemediğimiz bir gerçekten bahsediyordur Emile Zola. Ayrıca maddi imkanlar ve imkansızlıklarla da ölümü çok güzel ilişkilendirmiş. Kısa ama çok anlamlı bir eser. Bana biraz da Ivan İlyiç'in Ölümü adlı eseri anımsattı. Ben etkilendim ve üzerine düşünmek istediğim bir kitap olarak bitirdim. Tavsiye ederim.
Adının enteresan cazibesine kapılarak edindiğim “Nasıl Ölünür?”, tabi olduğu serinin de özelliği olduğu üzere bir solukta okunabilen bir kısa klasik.
İçeriğinde 5 adet öykü bulunan eserde, ölüm teması çarpıcı bir şekilde ele alınmış. Öyle ki her öyküde ölüme dair çıkarılabilecek farklı dersler, anlamlar yer alıyor. Kitapta yer alan şu kısım gerçekten beni çok etkilemişti:
“Şefkat artık burada bitmeliydi, toprak onu almalı ve saklamalıydı. Ne güzel bir istirahattı bu! Duyacağı tek ses ot saplarını ezen kuşların hafif ayakları olacaktı. Başının üstünde kimse yürümeyecek, rahatsız edilmeden yıllarca evinde kalacaktı. Bu günlük güneşlik bir ölüm, kırların dinginliğinde sonsuz bir uykuydu.”
Kitaptan alıntıladığım diğer cümleler ise şu şekildeydi:
“Para ölümü zehirlerse, ölümden bir tek öfke çıkar. Tabutların üzerinde insanlar dövüşür.”
“Ölünün huzurunda bütün kavgalar biter.”
Farklı olaylar çerçevesinde, farklı hayatlarda ölümün ne şekilde etki yarattığını konu edinen eser, her öyküsünün sonunda okuru düşünmeye sevk eder nitelikte. Ölümün, ve hatta ona yaklaşmanın tabiri caizse giden ve kalanlar açısından etkileri oldukça doğal ve akılda kalıcı bir şekilde anlatılmış. Keyifli okumalar dilerim.
Emile Zola yazar olarak kalemini sevdiğim bir yazar, olaylara bakış açısı, duyguları derin bir şekilde hissettirmesi, okuyucuya bütün çıplaklığıyla karakterleri ve onların duygularını geçirmesi benim yazara ait sevdiğim özelliklerden. Yazarın kuvvetli gözlem yeteneği, farklı seviyelerden insanları yazılarına aktarırkenki samimiyeti ve başarısı bana göre okuru etkileyen bir diğer etmen aynı zamanda.
Kısa klasikler serisinin bu kitabında Emile Zola “ölüm” kavramının farklı toplumsal konumlardaki insanların yaşadıkları farklı farklı şekillerini anlatıyor bizlere; kimileri kaybedilenin acısını bile yaşamadan hiçbir şey yokmuş gibi hayatına devam ederken, kimileri kendi payına düşen mirasın kavgasına düşmekten ölüm döşeğindeki annesinin derdini bile umursamaz olmuştur. Her kavramda olduğu gibi ölüm acısı da herkeste başka başka şekillerde yaşanmaktadır ve maddiyatın bunu yaşamadaki etkisini de yazarın öykülerine yansıtmasından da anlıyoruz ki; paran varsa ölüm acısını bile layıkıyla yaşayabiliyorsun, güzel, şaşalı bir cenaze töreni ve asil bir mezarlıkta gömülebiliyorsun en azından, yoksa eğer adam akıllı bir cenaze bile yapamadan yoksul mezarlığının bir köşesini boylamakta başka bir kader beklemiyor seni, ne acı bir gerçek bu, maalesef.
Bir solukta okunabilecek, akıcı ve verdiği etki bakımından da güçlü bir eser. Tavsiye ederim.
48 syf.
·
Not rated
ilk defa inceleme yazıyorum, spoiler içeriyor sanırım?
Beş farklı sınıftan beş öykü, toplumsal ve ekonomik şartların ölümü nasıl etkilediği üzerine. Ölümün basitliğini ilk sayfalardan okuyucunun yüzüne çarpan bir eser. İlk hikayedeki Kontes'in kocasının cenazesine "ağlamaktan perişan olduğunu" iddia ederek katılmayıp kanepesinde uzanıp hülyalara dalması, ikinci hikayede oğlanların annelerinin cenazesinin hemen ardından notere koşup miras için kavga etmeleri... Tüm hikayeler detaylarıyla okuyucunun içine işliyor, çok değer verdiğimiz yaşamımızın bir anda, ufacık bir anda bizi terk edeceğini, çok kafaya taktığımız toplum tarafından nasıl çabucak unutulacağımızı tekrar tekrar hatırlatmış. Hatırlattığı şey kadar kısa, harika bir kitap.
Kabulleniş
Farklı kesimlerden insanlar ve onların ölümü kabul edişi. kısa ve öz bir kitap. ‘’Son veda göğe doğru yükseldi.’’ Tek altını çizdiğim cümle olur kendisi.
Neden böyle bir kitap var bilmiyorum... ama çok etkileyici bir kitaptı. belki de hayatın gerçeklerini görmek adına o hüznü tatmak adına mutlaka okunmalı... incelememi şu cümleyle bitirmek istiyorum : ''Zaten yoksul olan insanlar her türlü havada geberip gidiyorlardı.''