Kitabı uzun zamandır merak ediyordum. Güzeldi fakat ben fazla beklentiye girdiğim için hayal kırıklığı yaşadım.
Oflaz karakterine gerçekten bayıldım. Gerçek olayamacak kadar güzel. Onun hissettiklerini öyle bir hissettim ki. Farkında olmadan gözlerimin dolduğunu fark ettim okurken. Oflaz bu kitapta en sevdiğim şey oldu.
Yazarın sözlerini çok beğensem ve sayfalarımdaki çoğu cümlenin altı çizili olsa da ben yazarın yazış şeklini çok beğenmedim. Hikayeye odaklanırken birden birinin müdahalesiyle kesiliyor. Evet, biliyorum bu müdahaleleri yapan kişi Işıl'dı. Ama okurken canımın sıkıldığı kısımlar onlardı.
Olayların fazla hızlıca anlatıldığını düşünüyorum. Özellikle intikam mevzusu. Bunun üzerinde bir şey yapıldığını okumadık ve bir anda intikam gerçekleşti. İntikamı da biraz yetersiz buldum ama tabi daha fazla yapılabilecek bir şeyin olmadığının da farkındayım.
Kitap hakkımdaki düşüncelerimi özetlemek gerekirse:
Oflaz'a aşık oldum, Oflaz ve Işıl sahnelerinde heyecandan öldüm ve onlara mutlu bir son ile veda ettim.
Mutlu bir son olmasını da beklemiyordum açıkcası. Birinin öleceğinden emindim.
"Zamanın unuttuklarından biri de bendim (9.sayfa)
Zamanın unuttuklarından biri de oydu. (354.sayfa)"
"Ve artık biliyorsunuz, Oflaz dışında kimse gerçek değil."