Kar nedeniyle sığındığım anne evinin her köşesinde bir hatıra, parça parça zamanlar, hayatım tek kare fotoğraf.
Babamın bağlaması çocukluğumun köşesinde, ömrümün yarısı hasret. Kulağımda sesi “Güvercin uçuverdi , kanadın açıverdi.. “. Hiç bitmese diyorum türkü , bitiyor işte.
Ahh Yüreğimm. . Ali Namık
Oya Uysal’ dan bir anne şiiri . Anne evine yakışır . Tamamını mutlaka okuyun derim. Kitabın adı “kimselerin akşamı”. “..
Annesiz çocuk kedileri kapıma bırakıp giden sokak,
girip otursan,
yaslansam dizlerine konuşsak.
Akşamın geceye değen teninde bir ürperti. Akşam ki gökyüzüne yazdığı bir şiirdir kanatlarıyla kuşların
annesi yok akşamın “ / Oya Uysal
