Özlemle düşlüyorum seni. Depreşen, katıksız ve has duygularımı kontrol etmem imkansız artık. Umursarsan, bu mektubu da sana yazıyorum. Hissetmek seni, her cümlemde dokunmak yüreğine, kelimelerimle...
Sensiz eksik ama aşka âşık, aşk sayesinde akıştayım sevgilim. Fani olana bağlanmamayı öğrenme tekamülüdür bu yaşadığım. Nihayetinde aşk; fani olana bağlanmamayı öğrenme tekamülüdür. Yani ölümsüz olmak; aşkı anlamlı kılan da budur.
Aşk fani değildir, ölümsüzdür. Oyuncular değişir! Oyuncular kahramanlardır. Senaryoya kahramanlar hayat verir. Hikâye kahramanlarda hayat bulurken kelimeler cümlelerle birleşir. Bunların arasındaki her bir hece, virgül ve nokta dahi duyguları haykırır.
Duygular, seziler, hatıralar, anılar, deneyimler, öğrenmeler... Yani, hayatın ta kendisidir bu Sevgili... Esasında insana dairdir her şey.
İşte Sevgili, bu bir Kimse'ye Mektup olur. Sen de gel, kendi hikâyende kahramanlarını yaşa.
