Bak Kayra, biz herkes olduk. Kendimize en büyük acıları ve zevkleri tattırdık. Ve artık ölüyoruz. Bunu fark etmiyor musun? En yukarıdan aşağı düşüyoruz. Ve yeri öpmemize çok az kaldı. Başladığımız yere dönmeden, yani sermayemizde ve hafızanızda sadece ismimiz kalmadan hatırladırladıklarımızı yazacaksın. Hayatın suyunu içtikten sonra bir gün işememiz gerekecekti. Ve zihinlerimiz ölmeden önce bunu yapacağız. İnsanlığımızı, ahlakımızı, dünyayı çok uzun zaman önce yok ettik.... Hissediyorum. Şimdi sıra anılarımız da ve hayallerimiz de. Kafa tasımızın içini süsleyen bütün bildiklerimiz de. Her geçen saniye eksiliyorlar. Çok geç olmadan yazmalısın!"