Gerçekten çok farklı bir tiyatro oyunuydu. Kitap bittiğinde anlatılmak istenen şeyin içinin adım adım doldurulduğunu gördük. Çok profesyonelce yazılmıştı bu bakımdan. Hayranlık vericiydi.
Oyun üç perdeden oluşuyor. İlk perdede karakterleri üstünkörü bir şekilde tanıyoruz. İlk izlenimlerin okuyucuyu etkilediğini düşünürsek bunu pek yerinde bulmadım. Ama ikinci perdeyle beraber bir anda yoğun bir içeriğe girilmesi iyi bir tercih olmuştu. Bu perdede evin küçük kızı Laurel’i daha detaylıca görürken diğer karakterlere dair bilgilere de sahip oluyoruz. Tüm bunların yanında evin uşağı Maitland üstünden adalet kavramına ve vicdana dair ağır eleştiriler sunulması da oldukça güzeldi. Maitland’ın hiçbir şartta kendi prensiplerden vazgeçmemesi hatta onları tutkuyla savunması şahaneydi. Üçüncü ve son perdeyle beraber bu adalet kavramının da boşuna ortaya sürülmediğini görüyoruz. Geçmişten gelen birinin yaşadığı yanlışla hesaplaşması ve adaleti sorgulaması çok kritik bir noktaydı. Sonrasında ise her şeye temiz bir sayfa açılması adına nerdeyse tüm karakterlerin birlik olması da pek dokunaklıydı.
