Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Kırgınlık
Nihan KayaDüşük Puanlı Kırgınlık Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Kırgınlık sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Kırgınlık kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.110 üzerinden
Yazardan daha önce Bütün Çocuklar İyidir kitabını okumuştum, çok sevdiğimi söyleyemem. Kırgınlık ise okuduğum ikinci kitabıydı. Belki hem yazarı yanlış anladım ve severim diye okudum fakat tamamen hayal kırıklığı.
Kırgınlık kitabını arka kapağını okuyarak satın aldım. Ve şöyle diyor: ‘roman türünü kendi içinde tartışan bir roman’. Fakat kitap öykülerden oluşuyor. Kitabın sonunda Nihan kaya kendisini bir karakterle konuşturarak bu kitabın roman olduğunu söylese de maalesef bu kitap bir roman değildi.
Kitaptaki üç öyküyü sevdim, alıntılar yaptım, bir çok cümlenin altını çizdim fakat öyküler hep ucu açık bırakılmış, tam öyküye odaklanacağım hemen başka bir konuya geçmiş işte bu durumu sevemiyorum.
Diğer kitaplarında olduğu gibi kadınlar, çocuklar ve toplum sorunlarından bahsetmiş. Okuyucuya trip atar gibi üstten bir konuşması var. Kısaca Roman öyle yazılmaz böyle yazılır, siz ne anlarsınız demiş
Ne umdum ne buldum!
Yazarın okuduğum ikinci kitabı Kırgınlık. Roman okuyacağımı düşünerek başladım fakat bu bir roman değildi. Yazar kitabın sonunda kendisini bir karakterle konuşturarak bu kitabın roman olduğunu savunmaya çalışsa da değildi... Çoğu kısım birbiriyle bağlantılı öykülerden oluşuyor denilebilir. Öykü, deneme, anlatı karışımı bir metin olmuş. Bir bölüm öykü okuyorsunuz sonra devamını beklerken yazar kadınlarla, çocuklarla ilgili toplumsal sorunlardan ve karşılaştığı örneklerden bahsediyor. Diğer kitabıyla birebir aynı cümlelerle de karşılaşmak bir miktar hayal kırıklığına uğrattı. Okuduğum iki kitabında aynı üslup, üst perdeden konuşmalar var. Bu beni rahatsız ediyor. Kitabın sonunda karaktere roman öyle olmaz böyle olur diye vurgulayan tavrı sevemedim.
Az kitap okuyan hatta ortalama bir okuyucuya hitap etmeyen, bu tarz okurların kitap okumaktan uzaklaşmasına sebep olabilecek bir kitap olmuş. Roman olduğu iddiası var ancak bir birinden bağımsız (kopuk bile değil) yarım kalmış bir çok denemeden (dikkat edin öykü demiyorum) oluşuyor bana göre. Sadece “Kuğu” adlı son bölümde, bölümlerin bir birinden neden kopuk ve yarım olduğunu “hangi hayat tamamlanabilmiş ki benim buradaki hikayeleri tamamlamamı bekliyorsunuz benden” cümlesiyle açıklamaya çalışıyor yazar. Belki üst seviyede edebiyatla ilgilenenlerin dikkatini çekebilir ama asla herkesin değil!
Nihan Kaya’nın “O olmasaydı yazılanlar gerçek anlamıyla tamamlanamazdı” diyerek okura armağan ettiği kitap.
Yazdığı şeye okuru bu kadar güzel katan bir kitap okumamıştım. Her okuyan kitabın içine dalacak sanki. Diğer kitapları gibi Kırgınlık’ta da çocuk olmanın ne demek olduğunu, kadın olmanın neler getirdiğini, geçmişi ve geleceği bize gösteriyor yazar. Sevdiğim birkaç bölümünü paylaşmak istiyorum sizlerle. “Hepimiz ama hepimiz, kendimizi, annemize rağmen olabildiğimiz kişi için kutlamalıyız. Özellikle de kız çocukları. Hayattaki en büyük başarımız annemize rağmen ‘biri’ olmayı başarabilmektir. ‘Böyle yapma, bak anneni üzüyorsun’ derler bizde. Halbuki kendisi üzgün olmayan bir çocuk annesini üzmez.” “Geçenlerde Babalar Günü vardı ve tanıdığım üç Farklı kadın, birbirlerinden tamamen habersiz olarak ‘Her güçlü kadının arkasında babası vardır’ notuyla kart yazdı. Halbuki güçlü kadınların arkasında kimse olmaz genelde. Bunu ikimiz de biliyoruz değil mi? Ama o kadınlar verdikleri hediyenin yanına böyle bir not düşmenin o günkü duruma münasip olduğu hissine kapılmışlardı. Eminim ki başka bir gün de başka hisse kapılacaklardı. Bu hissi, cümleyi, notu, hediyeyi kendilerinin zannediyorlardı o an, ama değildi.”
Tekrar tekrar okuyacağım bir kitap olarak kitaplığımda yerini aldı
Kırgınlık, yazarının okuduğum ilk kitabı. 14 öyküden oluşan kitabı ben çok sevdim. Bir iki öyküde bir miktar sıkılmış olsamda geri kalan öyküleri tek solukta okudum. Ara ara karıştırıp tekrar tekrar okuyacağım öykülere sahip bir kitap olduğunu düşünüyorum. Okunmasını tavsiye ederim.
Kitap parça parça öykülerden oluşuyor. Her bir öykü hayattan alacağı olan çocuklarla ilgili. Bu çocukların tümü bir şekilde kırılmış. Tüm kısımları severek okudum. Nihan Kaya toplumsal sorunlara özgün üslubu ve yazım tarzıyla çok güzel değiniyor. Severek okudum ve tavsiyemdir. Yazarla mutlaka tanışın. Başlangıç için de en sevdiğim kitabı Gizli Özne'yi öneririm. Yazar kitabının parça parça olması hakkında da bir kısımda şöyle diyor ki ben çok haklı buldum.
"Hangi hayat tamamlanmış ki benim buradaki hikâyeleri tamamlamamı bekliyorsunuz benden? Öldüğünüzde, hikâyeniz tamamlanmış değil, birdenbire yarıda kesilmiş olacak. Hayatınızdaki hikâyelerin her biri eksik kalmış olacak."
Dünyasında ki ejderhalar mavi Nihan'ın siz yeşil desenizde kimimizde mavi kimimizde lapis lazuli renginde :)
Kitabın sonuna geldiğimizde kendine olan eleştirilerini kitabı okurken sizinde yaptığınızı anlıyorsunuz aslında. Hoop niye burada bitti bu hikaye derken diğerlerinde devam ettiğini çok sonra anlıyorsun ya da asıl hikayenin yol arkadaşı hikayecikleri sonradan keşfediyorsun.
Kadınları anlatmış bol bol kadın olmanın zorluklarını hapsetmiş sihirli kelimelerine. Sonra çocuklar kayıp çocuklar,ölen çocuklar tek başına ayakta duranlar. Eksik yaşanılanlar,eksik bırakılan hikayelerinde kendini görünür kılmış.
Nihan Kaya'nın okuduğum ilk kitabı ama harflerine kadar sevdim yazdıklarını. Diğer kitaplarında buluşmak üzere. Sevgiler...
152 syf.
8/10 puan verdi
Roman demiş yazar, bence öykü kitabı. Yine de yeni tarz roman diyebiliriz hatrı için. Kadın öykülerini yazmış, birçok kadının kırıldığı olayları yazmış. Toplum baskısını, şiddeti, ayrımcılığı işlemiş. Pek çok üçüncü sayfa haberini hikayeleştirmiş, bütün olaylar arasında kurduğu bağı anlamamız için son sayfalarda bunu bir diyalogla belirtmiş. Dili sade ve YouTube konuşmalarındaki gibi anlaşılır. Entellektüel bilgisini satır aralarında gösteriyor. Kitap bana içten, nazik bir insandan podcast dinliyormuş hissi verdi. Çocukları çok seven , onlara verdiği değerle öne çıkan yazar kadınlara da şefkatini gösteriyor. Toplumdaki çarpıklığı sebebini erkek cinsine yüklemeden hasar tespiti yapıyor. İki bölümünü en çok sevdim: Duvar, Petunya
Bazı hikayeleri çok anlayamadım, ama bazıları vardı ki ruhuma dokundu.. Kitabı 2. okuyuşum şimdi daha da iyi anladım kitabı.. Daha bir sindirmiş oldum..
Kitap bazı noktalarda size dokunsa da genel olarak incelikle işlenmeye çalışılmış ama işlenememiş düşünceler pek haz vermedi bana.. Belki incelikle işlenmiştir de ben olaya çok farklı baktığım için eğreti geliyordur bilemedim.. Ne zaman evet şimdi zevk alıyorum desem ardından bir yavanlık geldi.. Kötü değil aslında, ben çok şey umdum sanırım..
Keyifli okumalar efenim