Anna ve Tony'nin 6 haftalık Jack adında bir bebekleri vardır. Anna doğum sonrası psikozu geçirmektedir. Bir gün Anna ve Jack kaybolurlar. Anna bir kaç saat içinde uçurumun kenarındaki kayalıklarda düşmüş halde bulunur ama yanında Jack yoktur. Kayboldukları günün akşamına ise Jack'in cansız bedenini bulurlar. Anna hiç bir şey hatırlamaz ve bebeğini öldürmekle suçlanır. Mutlu bir ailenin parçalara ayrılmasının hikayesidir.
Kitap benlik değildi ya gerçekten. Ağzımda, ruhumda kalbimde çok yavan bir tat bıraktı. Böyle bir kitap okuyacağımı tahmin etmiyordum, keşke okumasaydım. Hiç bir karakterle bağ kuramadım, hiç bir olayı anlamadım. Kitap ve karakterler durmadan ama durmadan kendini tekrar edip duruyordu ve sonuç hiç bir yere bağlanmıyordu. Gerçekten kitabın bir sonu yok, 408 sayfa boyunca "ben bu son için mi okudum?" deyip b*k pestili gibi kalıveriyorsunuz o sonu okuyunca.
Kitap da bahsi geçen bir mektup var ilk sayfalarda bu mektubun varlığını öğreniyoruz ama yazar Da Vinci'nin şifresiymişcesine bize açıklama gayreti göstermiyor baş karakterimiz o mektupla kahroluyor, yüzlerce kez bahsi geçiyor bu mektubun ve en sonunda 3 satırlık anlam ifade etmeyen bir şey olduğunu öğreniyoruz.
Ursula diye bir karakter var Anna'nın kayınvalidesi. En çok da bu kadından nefret ettim. Düşüncesiz, otokontrol manyağı ve deli. Benim oğlum gülsün de diğer herkes ağlarsa ağlasın diyen bir tipti ve adının her geçtiği cümleyi okurken gözlerimi devirdim durdum.
İşin özü kötüydü ya. Gerçekten beğenmedim. Ekşimiş yoğurt yemişim gibi bakıyorum şu anda kitaba ve tavsiye etmiyorum.
