Kırık Nisan
İsmail KadareSözler ve Alıntılar
Arnavutların yaşamında misafir, kan bağını bile geçersiz kılan en kutsal ahlaki kavramdır. İnsan kendi babasının ya da oğlunun dökülen kanını bile affedebilir ama misafirinin kanını asla.
Sayfa 65Kitabı okudu
Belki de olayların işleyişinde büyük olguların kusurlu olması onları küçülten değil, daha ziyade ulaşabileceğimiz bir yere koyan bir unsurdur.
Kanunsuzlar bir soyun çiçeği, can damarı ve ana hafızasıydı. Bir ailenin hayatında pek çok şey unutulur, insanlar ve olaylar tozla kaplanırdı; sadece kanunsuzlar, soyun tepesindeki küçük sönmeyen alevler hafızalardan asla silinmezdi.
Kan davası dışında yaşayan aileleri hatırlamaya çalıştı, onlarda mutluluğa dair özel bir işaret bulamadı. Hatta bu tehditten korundukları için hayatın değerini pek bilmedikleri ve bu yüzden daha az mutlu oldukları izlenimine kapıldı. Öte yandan, kan davasının girdiği ailelerde günler ve mevsimler sanki bir iç titremesi eşliğinde farklı akıyor, aile fertleri daha güzel görünüyor ve erkeklerini kızlar daha çok beğeniyordu.
Hangi yoldan gideceğini bilmiyordu. Bazen zamanını yanlış yolda harcıyor, bazen de istemeden daha önce gittiği bir yere geri dönüyordu. Doğru yöne gitmediğine dair şüphesi artarak eziyet ediyordu. Sonunda, yarım kalan nisan ayında, hülyalı bir gezgin olarak geçirdiği birkaç günün geri kalanında da, şimdiye dek olduğu gibi hep yanlış yönde yürüdüğüne kanaat getirdi.
Sayfa 140Kitabı okudu
Nisan bundan böyle onun için mavimsi bir acı demekti... Evet, Nisan ona hep böyle hissettirmişti; bir şeylerin yarım kaldığı bir ay. Evet, nisan ona her zaman böyle hissettirmişti; bir şeylerin yerine getirilmediği bir ay. Eskiden şarkılarda söylendiği gibi, aşkın nisanı. Onun tamamlanmayan nisanı...
Sayfa 18Kitabı okudu
Belki de bu tam olarak bir soğukluk değildi, daha çok bir kopuş ya da ona karşı bir tür yabancılaşmanın ilk aşaması gibiydi.
Sayfa 79Kitabı okudu