İnsanın mefâsılından her biri için güneş doğan her günde (şükrâne-i âfiyet olarak) bir sadaka lâzımdır. İki kimsenin arasını bulup ıslah etmen sadakadır. Bir kimseye hayvanına binerken yardım edip bindirmen yahut yükünü hayvanına yüklemekte ona mu'âvenette bulunman sadakadır. Kelime-i tayyibe sadakadır. Namaza gitmek için attığın her adıma bedel bir sadaka (ecri) vardır. Ezâ verecek şeyi geçecek yoldan uzaklaştırman (bile) sadakadır."
Sayfa 99 - Ebû Hüreyre'den (radıyallâhu anh) rivayet edilmiştir*