Kendimi ve bütün geçmişim, kırk vagonlu,kırk kompartmanlı, kırk yaşlı kırk yaşanmışlıkla bu trende sonsuza uğurladım.
" Hem de kimsesizliğimi kendime bile hissettirmeden."
"Adını söyle bana, hiç olmazsa adını söyle."
"Ne önemi var adımın? Zaten şu yaşadığımızın da bir adı yoktu ki sevgilim. Yaşandı, güzeldi ve bitti. Ayrılık bir sevda kaderidir. Bilirsin; öğrenmiş olmalısın. Öğretmiş olmalılar."
Antik bir kahraman olmak dururken ,niye böyle çöküş çağlarının boynu bükük, yüreği yaralı , eli tabancalı bir kahramanı olduğunu sık sık soruyor kendine.