"Adını söyle bana, hiç olmazsa adını söyle."
"Ne önemi var adımın? Zaten şu yaşadığımızın da bir adı yoktu ki sevgilim. Yaşandı, güzeldi ve bitti. Ayrılık bir sevda kaderidir. Bilirsin; öğrenmiş olmalısın. Öğretmiş olmalılar."
Antik bir kahraman olmak dururken ,niye böyle çöküş çağlarının boynu bükük, yüreği yaralı , eli tabancalı bir kahramanı olduğunu sık sık soruyor kendine.
Kendimi ve bütün geçmişim, kırk vagonlu,kırk kompartmanlı, kırk yaşlı kırk yaşanmışlıkla bu trende sonsuza uğurladım.
" Hem de kimsesizliğimi kendime bile hissettirmeden."