Herkes birbirine hem kuşku hem güven duyuyor. Belki bu, az çok da olsa her birinin diğerini, dolayısıyla herkesin birbirini yargılayacak bir şeyler bulmaya çalışmasından ileri geliyor.
Çünkü yoktur... Bu laf ahmaklar içindir. Dışarıdakiler için. Çünkülerle ona günün birinde ya da ölümünden sonra hak etmediği bir madalya verilmesi hiç şaşırtıcı olmaz.
Çok fazla titizlenmenin, onu bunu didiklemenin gereksiz olduğu da keşfettiği şeylerden biri, çünkü burada kuşkuya kapılmaya meylediliyor, kuşkuya gömülenin kaybedeceğini anladı.
İnsanlar öncelikle,solucanlar,böcekler gibi yüzüstü uyumayı öğrenmeliler.Ve,toprağın kokusunu duyamadıklarında öz kokularıyla yetinmeyi de öğrenmeliler.
Yazgının insanlara pek fazla sunmadığı böyle bir armağandan sonra ona başka bir armağan daha vermesi, nasıl çılgınca, nasıl beklenmedik bir cömertlikti?