Bir ayrılığın kavuşmasındaki sır gibi bir gecenin aydınlığıdır kırmızı...
Çoğalmanın içinde azalarak kaybolmaktır. Azaldığın her saniyede kendini bırakmaktır. Savaştır, aşktır, yaşamdır ve bunları anlamlaştıran şehvettir kırmızı. Soğuk bir havada söndüremediğin kordur, korkudur kırmızı. Tehlikeyi bile kırmızı ile anlatmışız...
Ne kadar korkunç anlamlar varsa yüklemişiz kırmızıya... Ölümdür, yok oluştur, kandır, korkudur, savaştır... Sevdiklerimizin bir anda kaybolmasıdır... Evet, doğrudur... Ölümdür... Ama aynı zamanda da doğumdur kırmızı... Bir renk değildir Kırmızı... Evet, savaştır ama kavga ve davadır aynı zamanda... Gururdur bazen kırmızı, bazen de asalettir. Kimi zaman yok olmak, kimi zaman varlığı bulmaktır. Mutlakıyete kavuşmadır. Tutkudur da aslında kırmızı...
Bazen isyandır, bazen de teslimiyettir. Hayata ve her şeye karşı koymaktır. Acıdır kırmızı, kandır, lekedir. Matemi hep siyah anlatır ya... Aslında matem, kırmızıdır. Dökmeye cesaret edemediğimiz gözyaşının rengi yok deriz ya... Onun da rengi kırmızıdır birader... Yani hayattır, yaşamın ta kendisidir.
Kırmızı...
