Üniversite ikinci sınıftaydım. Şiir incelemeleri dersimizde hocamız herkese bir şair veriyordu ve herhangi bir şiirinin incelenmesini istiyordu. Sıra bana gelince sana Gülten Akın'ı veriyorum dedi. O güne kadar hiç Gülten Akın şiiri okumamıştım. Dersten hemen sonra kitapçıya gittim ve toplu şiirleri bulunduğu için "Kırmızı Karanfil" kitabını aldım. Okudum o gece bütün şiirlerini. Şimdiye kadar nasıl da okumamışım diye hayıflandım. Şiirlerdeki kadın ve çocuk temaları dikkatimi çekti. İnternetten araştırdım, üzerine yazılan tezleri okudum. Okudukça daha bir özümsedim. Şiirde erkek egemenliği bitiren kadındı o. Toplumda emekçi, örselenen, ikinci plana itilen, görülmeyen bütün kadınları şiire dahil etmişti. İncelememi de doğal olarak bu yönüyle yapmalıydım. "Kestim Kara Saçlarımı" şiirini seçip sayfalarca yazmıştım. Ödevimi teslim etmiştim. Bir gün derste hocamız geldi ve bir incelemeyi okuyacağını söyledi. Kağıdı çıkardı ve benim ödevimi okudu. Çok beğendiğini söyleyerek bana baktı ve gülümsedi. Gülten Akın artık benim hayatımda büyük bir değer olmuştu. Bir gün ölüm haberini gördüm medyada hiç tanımadığım ama hayatımda derin izler bırakan o kadın için oturup göz yaşı döktüm ve şiir kitabını elime alıp şiirlerini okudum ardından...
Gülten Akın'ı anarak bütün Emekçi Kadınların Gününü Kutlarım.
Toplu Şiirler kitabını okumuştum. O yüzden aşinayım eserdeki birçok şiire. Ama şiir öyle bir tür ki yüzlerce, binlerce okusan yine okumak istiyor, o duyguyu ilk okumuşçasına tadıyorsunuz.
Gülten Akın
Bir dönem "Yaşayan En Büyük Türk Şairi" seçilmiş.
Aldığı ödülleri saymakla bitmez.
Birçok şiiri bestelenmiş, bir şair,
