Eser seçkinler ve sanatçılar dünyasında geçiyor. Şairler, sanatçılar, siyasal yaşamla çokça karşılaşacağınızı şimdiden belirteyim.
Kitap Kontes Thérésé Martin'in, Jacques Dechartre ve Robert Le Ménil ile olan ilişkilerini anlatmaktadır. Okurken aşkı, doyasıya tutkuyu, aldatmaları, bolca kıskançlığı göreceksiniz.
Eserdeki kişi çokluğundan dolayı bir isim karmaşası içerisine düşerken buldum kendimi. Başlarda bu durumu ilk sayfaların verdiği bir şey sanmıştım ve karakterleri tanıdıkça onların arasına sızabilirim diye düşünmüştüm fakat bu yoğunluk kitap bitene kadar sürdü. Karakterler ardı ardına bir göründü bir kayboldu. Bu nedenle onlarla bütünleşebildiğimi hissedemedim. Bu durum kitabı okurken yordu beni. Bunlar dışında okurken sıkılmadığımı söyleyebilirim. Aşağıya severek okuduğum birkaç alıntı bırakacağım.
Keyifle okumanızı dilerim...
"Yalnız benim yüzümden, yalnız benim için yaşamayışın acı veriyor bana. İstiyorum ki bütünüyle benim olasın, isterdim ki geçmişte bütününle benim olmuş bulunasın."
"Seni seviyorum. Her şeyi senden dolayı seviyorum. Üzerine pek az ağırlık vererek bastığın toprağı seviyorum. Seni görmeme yarayan ışığı seviyorum. Ciğerlerine çektiğin havayı seviyorum. Benim avluya eğilen çınarı seviyorum, çünkü onu gördün sen."
"Bunu daha önce de söyledim ben sana. Öteki kadınlar gibi değilsin sen. Sende bir zehir var, bu zehirden verdin bana, içimde, damarlarımda, her yanımda hissediyorum onu. Seni niye tanıdım sanki?"
