Soğuk bir kış sabahı yerin altındaki dört kirpi,
Donmamak için birbirine sokuldu. Isınmak istediler. Dikenleri birbirine battı. Ayrıldılar. Üşüyünce tekrar yaklaştılar. Dikenleri batınca yine uzaklaştılar.
Soğukta tek başına uyumak ile batan dikenlerin acısı arasında gidip geldiler uzun süre. Yaşadıkları bu ikilemi, aralarındaki uzaklık her iki acıya da tahammül edebilecekleri bir noktaya gelinceye dek sürdürdüler. Ne dikenleri birbirine batacak kadar yakın ne de üşüyecek kadar uzaktaydılar sonunda.
Modern bireyin açmazıdır bu.Kendisine verilen arzulara göre tüketmek…Yaşayacağı deneyimler hesaplanmıştır.O sadece tüketen bir nesneye dönüşmelidir.Arzu duymalı,tükettikçe arzusu büyümeli,yine tüketmelidir.Modern insan bitkisel hayattadır.