Yeraltı edebiyatı, biraz absürd, önyargıları ve ilişkileri tartışan, sorgulayan, zihninizi çalıştıran akıcı, keyifli, tatlış bir kitap. Diyalogları zekice ve gerçekçi.
Kirpi MesafesiHakan Akdoğan · Eksik Parça Yayınevi · 2019366 okunma
Çocukluğun intiharı yetişkinlikte oluyor. Bir biçimde. Susarak" ah Sorgun sen anlattın ben anlattıklarını mavi kalemle çize çize okudum, sen anlattın ben ağladım...
Son zamanlarda okuduğum en iyi roman
( Uygar'ın boynunu salya sümük yaparak ağladı -ki Uygar sonrasında boynunu silmedigi için Sorgun şöyle hissetti: BİRİSİNİN BENİM İÇİN YAPTIĞI EN GÜZEL ŞEYDİ- ben ağladım; babasının kendi gözyaşını bile silemediği aciz anlarında yine de onda bir teselli arayıp, yanına sokulup Sorgun ağladı ben ağladım..)
Ah bir de Lili meselesi var ki...
Sineklerin Tanrısı, Küçük Kara Balık gibi en sevdiğim kitapları okuyan ve felsefi yönüne vurgu yapan roman karakterleri kalbimi ayrıca fethetti
Yusuf Atılgan romanları tadında -güçlü iç gözlem tekniği, iç monologlar, bilinç akımları ile kahramanın ruh halini son derece başarılı bir şekilde okuyucuya ulaştıran yazarın kitaplarıyla iyi ki tanıştım
Kirpi MesafesiHakan Akdoğan · Eksik Parça Yayınevi · 2019366 okunma
Kirpi Mesafesi Kitabın bitmesini istemezken bir yandan da Sorgun’un acıları dinsin istiyor insan hep eksik bir parçası kalan ötekileştirilenlerin bu dünyasında. Mahir, Uygur ve Lili… Ve kendi karanlıklarını görmezden gelen kaotik kötüler…
Ayrıca kitapta hiç “ve” bağlacının geçmemesi kitabı ayrıca farklılaştırıyor.
"Soğuk bir kış sabahı yerin altındaki dört kirpi, donmamak için birbirine sokuldu. Isınmak istediler. Dikenleri birbirlerine battı. Ayrıldılar. Üşüdüler, tekrar yaklaştılar. Dikenleri batınca yine uzaklaştılar. Soğukta tek başına uyumak ile batan dikenlerin acısı arasında gidip geldiler uzun süre. Yaşadıkları bu ikilemi, aralarındaki uzaklık her iki acıya da tahammül edebilecekleri bir noktaya gelinceye dek sürdürdüler. Üşüdüler. yakınlaştılar. Dikenleri battı. Acı çektiler. Uzaklaştılar. Üşüdüler. Yakınlaştılar. Dikenleri battı. Uzaklaştılar. Ne dikenleri birbirlerine batacak kadar yakın ne üşüyecek kadar uzaktaydılar sonunda.”
Kirpi MesafesiHakan Akdoğan · Eksik Parça Yayınevi · 2019366 okunma
Kitabın dili öncelikle beni kitaba bağlayan en önemli nedendi. Kitaptaki karakterler her gün çevremizde görebileceğimiz türden insanlar:dışlanan,ötekileştirilen,ezilen… kitapta birçok kavram üzerinde düşünüyor, sorular soruyor insan. Kötülük,ahlak,faşizm,adalet,merhamet,erdem…İnsan kendisiyle birlikte hayatı,çevresindekileri en yakınındakileri sorguluyor.Şu ana kadar okuduğum romanlar içerisinde en farklı, en beğendiğim roman oldu.Bana çok şey kattığını düşünüyorum.
Kirpi MesafesiHakan Akdoğan · Eksik Parça Yayınevi · 2019366 okunma
Sorgun. Bir vagon koridorunda dünyaya açılan göz. Ve yine bir vagonda hissedilen bomba.
İşitme kaybı. Bomba ve ameliyattan kalan, çirkin olduğu düşünülen bir yüz. 30 yaş.
•
Hayat kadını Lili. Uygur ve baba Mahir.
•
Yalnızlığa güzelleme olduğunu düşünmüyorum. Her ne kadar bir arada iken yalnız kalabilseler dahi.
Anlatının hikayeyle buluştuğu ya da anlatının hikayeye dokunduğu noktada Kirpi Mesafesi. Bölük pörçük değil asla. Baya baya bağıntılı.
•
Yalnızlıklar, sebebi bilinebilecek anlaşılmazlıklar, intiharlar ve ötekiler.
Thomas Bernhard, Albert Camus, Sadık Hidayet.
•
Hakan Akdoğan’la ilk kitabım. Mutlu; ama düşünceli ayrıldık. Buyurun.
Kirpi MesafesiHakan Akdoğan · Eksik Parça Yayınevi · 2019366 okunma
