Kış Bahçesi..
Siz hiç yalnızlık ile barışmak istediniz mi?Onu kabullenip, benimseyip yalnızlığı seviyorum dediğiniz zamanlar oldu mu?
Ya da geçmişin pişmanlıkları sizi bırakmadığı zaman nasıl bir hali içine girdiniz?
Suskunluk, boş vermişlik..
Ya kalbinizi kırdıkları zaman ne yaptınız?
Hayata mı küstünüz?
İşte bu sorularımı birleştiren romanımızın kahramanları Aziz, Harun ve Derya..
Yaşamayan yazarlardan hayatı kabullenmis olsa da olur olmasa diyen Aziz, geçmişin pişmanlıklarına bakmak için İstanbul'a geri dönmüş bir Harun ve kalbi kırık yaralı Derya..
Kitap bize hem iç sesi hem de dış sesi ile konuşuyor.Kendimi sanki yazar şuan bu romanı yazıyor ve bende yanında onu izliyorum, yazdıklarını bana okuyor sonrada yorumlama yapıp beni gülümsetiyor.
Ne alaka şimdi Aziz, Harun birbirlerinden haberi olmayan iki kişinin hayatını okuyoruz, dedim.Sanki böyle sokakta yanından biri geçer aslında o senin hayatının aşkıdır bilmezsin gibi :)
Ama ters köşe ile yerime yapıştım.
Benim yazar ile ilk tanışma kitabım ve daha önce okumadığım için pişmanlığım.Yeterince reklam mi yok,böyle bir kalemi görmedim şimdiye kadar.
İyi o zaman ben yapıyorum reklamı.Mutlaka okuyun mutlaka. Ülkemizde ki en iyi kalemlerden biri olduğuna bahse girerim ve kazanırım da. O kadar emin konuşuyorum bu sade,akıcı ve muhteşem kalem için.Kitap resmen alıntılar dan oluştu benim için.
