“Ama bu berbat dünyada sevginin işi ne?”
Herkese merhaba,bugün Türk edebiyatında önemli bir yere sahip olan fakat günümüz okurları tarafından fark edilmemiş,gerekli değeri görmemiş bir yazarla tanıştım. Kalemine,üslubuna ve anlatımındaki sıkmayan yoğunluğuna hayran kaldım doğrusu. Nasıl bu kadar geç tanıştım ki? Diye kendimi sorgulayıp durdum. Adını daha önce hiç duymamışken tamamen tavsiye üzerine karşılaştı yollarımız Selçuk Baran ile;kendisi bir öykü yazarı ve pek çok yazar tarafında övgüyle bahsedilmiş.
Gelelim kitaba,kitap 3 farklı öykü ile karşılıyor biz okurları bunlar ise: Türkan Hanım’ın ölümü,Temmuz,Ağustos,Eylül ve kitabın adını aldığı Kış Yolculuğu adlı öyküler. İçlerinden beni en çok etkileyen son öykü olan Kış Yolculuğu oldu. Gerçekten altını çizmediğim sayfa,hakikaten öyle ya demediğim paragraf olmadı.
Öykülerinden kısaca bahsetmem gerekirse,kaleminde bir buhran ve hüzün var. Yaşamaktan bıkmış diyebileceğimiz,yaşamakla yaşamamak arasında arafta bulunan düşünceler ve karakter mevcut. Hayatın yorgunluğu,yaşamanın sıkılganlığını bol bol okuyoruz kaleminden. Karakterlerini de tamda bu kaleme gören seçmiş olan yazarın,kişileri sessiz,sakin ve bağırmayan yapılarıyla karşımıza çıkıyorlar.
Baştada belirttiğim gibi,kalemini de çok sevdim bu hüzünlü yanını da. Diğer kitaplarını da mutlaka okuyacağım.
Yazarla tanışmamış olanlara,Kış Yolculuğu adlı öykü kitabı güzel bir seçenek olacaktır. Bol keyifli okumalar :)
“Yüreğime bir bıçak saplamıştı. Acısından uluyabilirdim. Gene de sözünü dinledim. Pencerenin önünde durup ufka baktım.”
