Duymak istiyorum benim de bir sesim varsa.
Annemi görmek,
Biraz da babama tutunmak istiyorum.
Babaların karnında çocuklara yer yoktu da,
Ben ondan mı annemin karnında büyüdüm acaba?
Size bir şey söyleyeyim mi,
Babamı hâlâ görmedim.
Ara sıra bir gölge eğiliyor üstüme doğru,
Şaşkın şaşkın bakıyor bana,
Gülümsüyor,
Hemen dönüp gidiyor sonra.
Acaba babam o gölge mi?
Yok yok, anneme acırım, üzmek istemem.
Beni kucağında oyalarken, yakından bakıyorum da,
O güzel yüzüne, ellerine, saçlarına, gözlerine.
Pek özen göstermiyor kendine galiba.
Gücü yetmiyor,
Hem kendisiyle, hem benimle uğraşmaya.
Çocuklara bakmak ve onları büyütmek,
Yalnızca annelerin işiymiş.
Peki o zaman neden,
Büyüklerin işini de görüyor,
Büyükleri de mi büyütecek yoksa benim annem?