"Ulu Tanrı! Gün batıyor ; sevgili korkun gönlümde doğuyor. Kumral akşam, bana sessizlik içinde büyüklüğünü fısıldıyor... Bu alaca karanlıklar arasında bir kulun, dilmaç kullanmadan, öz bilgisiyle sana diller dökmek istiyor. Ödünç giyim almadan, kendi çaputlariyle karşına çıkmak istiyor. Onun yalvarışlarını dinlemez misin? "
Müftüoğlu Ahmed Hikmet
Sayfa 57 - Kubbealtı Yayınları