Gerçekleştirilen her emir, bu emri gerçekleştiren insanda bir sızı bırakır.
İnsan kendisini değil, sızıyı suçlar; o, daima içinde taşıdığı gerçek suçludur.
Sızı insanın, hata yapanın kendisi olmadığının kalıcı tanığıdır. İnsan kendisini kurban olarak hisseder ve böylelikle gerçek kurban için hissedecek duygusu kalmaz.