Bazen insanın hayatta renkleri kaybolur evlat. Yorgun düşer zamanın içinde varlığın. O zaman biraz uğraşmalısın kendinle, başkalarının uğraşmasına müsaade etmeden.
Bazı şeyleri zamana bırakıp, arkana dönmemek, ardına bakmamak mı yoksa vefa gösterip kendini tüketmek mi? Erdem, neden hep zor olanı başarmak için konulmuş bir sıfat? Oysa kolay olanı erdemli kılacak bir perde bulamayışımızdan mı bu zorlama çabalar?