Kıyı Köşe İstanbul
Turgay TunaSözler ve Alıntılar
Ah ! Güzel İstanbul, çocukluk anılarımda kalan o saf dürüst, dingin, siyah-beyaz kent. Bakırköy'e doğru yol alırken, trenin penceresinden bakan çocuk gözlerime takılıp kalan; pencereleri sardunyalarla süslü ahşap Kumkapı evleri, bir beygirin çevirdiği dolapla sulanan yeşil yemyeşil Langa bostanları, ya da arsız İstanbul martılannın üzerinde uçuştuğu Yedikule'nin burçları...
Ben çok şanslı bir İstanbulluyum. 1950 'li yıllarda, henüz ilkokula başlamadan önce gezip görmeye başlamıştım İstanbul'u. Şanslıydım, çünkü müzeleri, anıtları gezmeyi seven, sık sık beni de yanlarında götürüp gezdiren, gezdirirken öğreten bir babam ve annem vardı.
Dünyaya gözlerimi açtığım, okuduğum, büyüdüğüm, yetiştiğim, havasını soluklayıp suyunu içtiğim kent, yıllardır adımladığım sokaklarını gezdirip anlattığım anıtlarını, kıyını köşeni yazmak, seni içimden geldiği gibi anlatmak ve sana olan tutkumu paylaşmak istedim...