Kıyıda Yaşamak

Ahmet Cemal
Ta içimdesin. Yalnızca şehvetin anahtarlarının hiçbir zaman açamayacağı kapılardan girmişsin bana.
“İnsanlar hazıra alıştılar, her şeyin –aşk da dahil– hazırını kullanıyorlar...''
Reklam
Çünkü biz , bu geceye nicedir hazırdık. Ve kim bilir kaç hüzün önce yazılmış öyküleri ikimiz de çoktan okumuştuk.
Belki de ölmüşüzdür yolun bir yerinde, Ama öyle olmuş olsa bile, henüz farkında değiliz. Ölmemiş gibi yapıyoruz. Kendimize asla ölmüş gözüyle bakmıyoruz. Belki bütün yaptığımız, boyutlarını çoktandır hesaplayamadığımız bir mezarın derinliklerinde köşe kapmaca oynamaktan ibaret.
"Hangi onurlu ilişki, sadakayla yaşamaya razı olabilir?"
Zaten hep böyle oldu. Benim kendime yakıştırdıklarım ile onların bana yakıştırdıkları, genellikle bir türlü örtüşemedi.
Sayfa 138Kitabı okudu
Reklam
Elbet bu kentteydim. Bir başkası oldu mu hiç? Kaçışlar bile kurtaramadı.
Yaşanmamış zamanlarımın denizinde yaşanmışlık peşindeydim. Boşluk, bu yüzden.
Sayfa 111Kitabı okudu
''...ben senin gösterdiğin sularda demirlemiştim.''
Her zaman
Yaşamaktan yorgun düştüğün oluyor mu?
Sayfa 11
Reklam
İnsanlar! Bir süreden beri insanlar sorun benim için!
Rengini açıkça belli etmenin, yaşadığının ahlakını savunma yürekliliğinin bedelinin yalnızlıklarla, dışlanmalarla, en temiz ilişkilere ve duygulara çamur atılmasıyla ödendiği, buna karşılık renksizliğin, hep olduğundan farklı yüzleri sergilemenin, sevgilere, dostluklara ihanetlerin ödüllendirildiği bir ortamda, yaşadığım kentte, son sevdiklerim tarafından öldürüldüğümde, cinayet mahallinde ben de vardım. Tam kıyıdaydım. Her şeyi gördüm.
Sayfa 124Kitabı okudu
"Sen var ya, / nedense beni hep / senden sormalarından / korkarsın."
Sayfa 56 - Can Yayınları 3. BasımKitabı okudu