Aytmatov ilk dönem eserlerindendir.Kızıl Elma bir şehir hikayesi olmanın dışında,aynı zamanda içten bir aşk hikâyesidir.Aşkın en temiz en saf halini o tertemiz heyecanı anlatan bir hikâye.Yoklsulluk içerisinde büyüyen bir çocuğun, ayakkabısı olmadığı halde, sevdiğin kızın karşısına eski asker botuyla çıkmayla utanan birisi.Tek hazinesi ise dallar arasında saklanmış büyük bir kızıl elma.Her gün kütüphane önünde bekleyip, kıza hediye etmek istediği bir hikâye.En sevdiği,en değer verdiği tek hazinesini sevdiği kıza verme isteği.Kurtuğu hayaller hep olumlu iç dünyasında, lakin karşılaştığı sonuç ise hüsran.”Sen benim hiç elma yemediğimi mi düşünüyorsun?” cümlesinin üzerine hikâye de ki aşığımız tek hazinesinden vazgeçiyor.Yıllar sonra kendi kızı aynı elmayı bulunca, kaderimizde mi var? Sorusunu kafasında canlandırıyor.(Zaten ne iş geliyorsa bu elmadan çıkıyor, Adem ile Havva’ya atıf da var hikayede.)
Oğulla buluşma ile bir babanın oğluna duyduğu ıstıraplı hasreti anlatıyor.Okuması gereken bir çocuğun erkenden okulu bırakıp askere yazılması hikâyesi.Aile de ablalar karşı çıkıyor. Baba ile çocukların arası ise nedeni büyük olmayacak bir bahane ile açık.Aytmatov bu hikayelerde de milli duyguları öne çıkarıyor.Her iki hikâyenin ortak özelliği ise; duyguları en net, en saf halde,okuyucuyla buluşturmuş olmasıdır.Bu yönüyle bir solukta okuyabileceğiniz bir eser. Keyifli okumalar…
