köy kokan kitaplar her zaman yeri tam kalbimin üstünde. Bazen durup düşünüyorum eskileri, ilk çocukluk yıllarımı, o yıllardan çok uzaklaşmadığım halde çocukluğumun havasından eser yok şimdi.
Şimdilerde dilimde hep iyi ki, kelimesi dolanıp duruyor. İyi ki çocukluğumu köyde geçirdim, koştum, düştüm, mutlu oldum, hayvanları otlattım, ata bindim, yaylaya çıktım hatta ve hatta öküz arabasına bindim. Bunları şimdi anlatınca sen hangi zamanlarda yaşadın diyorlar, çünkü herkese hayal gibi geliyor. Ama ben herkesin hayalini kurduğu bu çocukluğu yaşadım.
Keşke şimdiki çocuklarda ilk çocukluklarını apartman da değil de köyde yaşamış olsalardı. Asıl çocukluk o zamanlar yaşanıyor çünkü.
işte ben nedense böyle kitaplar okuduğumda hemen o yaşadığım zamana geri dönüyorum.
Kızılırmak çocuklarında olduğu gibi kendime bir karargah belirliyorum orada arkadaşlarımla buluşuyor ve kimsenin cesaret edemediği yaşlı, bastonlu eli baltalı o bahçeye girmeye çalışıyorum.
hadi sizde özlemini çektiğimiz hele de şu günlerde kıymetini de bildiğimiz köy hayatını yaşayın. öyle güzel ki. bence bu eseri hem biz büyükler hem de minik okur arkadaşlarım okuyabilir.
bozo, cemile, reis ve diğerleri... sizi karargahta bekliyorlar daha fazla bekletmeyin :)
