︎︎ Bize en büyük kötülüğü yapanları bağışlayabilir miyiz?
Ruth Sutton; dört yıl önce kızını kaybetmiş bir anne. O andan itibaren içinde kocaman bir nefret taşıyor. Kızının katilinin acılar içinde ölmesinden ve bunu neden yaptığını öğrenmekten başka bir isteği yok.
Ve kızını koruyamadığı, belki de onu hayatta tutacak ipuçlarını göremediği için kendine, hayata kızgın.
Katile birbirinden farklı işkence yöntemleri ile öldürme hayalleri kurduğu mektuplar yazıyor. Bizde bu mektuplardan öğreniyoruz tüm hikayeyi.
Ruth'un yerinde olmak istemezdim. Düşüncesi bile insanın nefesini kesiyor. Kızının acısı, ruhsal kaygıları, annesini kaybetmiş torununa sahip çıkmak, maddi kaygıları... Beyninin içi uğultularla dolu, en çokta katilin bu işten paçayı kurtarıp, kurtaramayacağı ile...
Katil kızını neden öldürdü, öğrenirse acısı diner mi?
Peki kızına bu kötülüğü yapan kişi cezasız kalırsa?
Çok kolay okunan bir kitaptı. Ben gibi bir tembel bile bir çırpıda bitirdiyse, kesin siz daha ne olduğunu anlamadan kitabın sonunu görmüş olursunuz. Ama her kolay okunan kitap mükemmel olacak diye bir kaide yok. Gerçi böyle söylemekte çok gaddarca geliyor. Geç okuduğum bir kitap.
Kitap çıkar çıkmaz okusam eminim Ruth'un acısında, nefretinde boğulurdum. Ama bana şu an duygular işlemedi.
Mahkeme sahnelerini okumak en keyif aldığım bölümlerdi.
