“Tahsin Yücel’in ‘Komşular’ adlı bir hikâyesi var. On altı sayfalık bu hikâyeyi okurken yılların alışkanlığıyla, sevdiğim, ilginç bulduğum, usta işi cümlelerin altını çiziyordum. Hikâyeyi bitirip baştan sona yeniden bir gözden geçirince şaşırıverdim: On altı sayfanın bütün satırlarının altını çizmişim. Tahsin Yücel, güzel şiirlerin değiştirilemez, sözcüğü yerinden oynatılamaz biçimlerine benzer bir biçim yaratmış.”
Tahsin Yücel’i, öyküleri, romanları, denemeleri, inceleme araştırma yazılarıyla tanıyoruz. Komşular adlı kitabına adını veren öyküde, apartman komşusu olan bir karıkocanın kavgasına tanık olan Albay Atmaca’nın, –kavgadan nefret etmesine karşın– kendini nasıl da bu kavgaya kaptırdığını, hatta taraf olduğunu, kavganın dayanılmaz çekiciliğine kapılıp neredeyse o karıkocanın seslerini bekler olduğunu büyük bir ustalıkla işlemiş. Gerek kitaba adını veren “Komşular”, gerekse diğer dört öykü, Tahsin Yücel’in olgunlaşmış öykücülüğünün nefis örnekleri.
