Komünist Parti Manifestosu
Karl MarxKomünist Parti Manifestosu Gönderileri
Komünist Parti Manifestosu kitaplarını, Komünist Parti Manifestosu sözleri ve alıntılarını, Komünist Parti Manifestosu yazarlarını, Komünist Parti Manifestosu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.+1 Burjuvalar ve Proleterler
Şimdiye kadarki bütün toplumların tarihi,(2) sınıf mücadelelerinin tarihidir.
Özgür insanlarla köleler, patrisyenlerle plebler, baronlar ve serfler, lonca mensubu yurttaşlarla kalfalar, kısacası ezenlerle ezilenler arasında her zaman çelişki vardı, bunlar birbirlerine karşı kâh gizli kâh açık kesintisiz bir mücadele yürüttüler, her defasında tüm toplumun devrimci bir dönüşümüyle veya mücadele eden sınıfların beraberce çöküşüyle sonuçlanan bir mücadeleydi bu.
Tarihin eski çağlarında neredeyse her yerde toplumun tamamen ayrışmış zümreler halinde düzenlendiğini görürüz, toplumsal konumlar muhtelif kademelere ayrılmıştır. Eski Roma'da patrisyenler, şövalyeler, plebler, köleler vardır, Ortaçag'da feodal beyler, vasaller, lonca mensubu yurttaşlar, Çıraklar, serfler - bu sınıfların hemen her biri içinde ayrıca kendine mahsus kademeler bulunur.
Sayfa 53 - İletişim
Burjuvalar ve Proleterler
Burjuvaziden anladığımız, toplumsal üretim araçlarının sahibi olan ve ücretli emeği sömüren modern kapitalistler sınıfıdır, Proletaryadan anladığımız, kendileri üretim araçlarına sahip olmadıkları için, yaşayabilmek için emek güçlerini satmak zorunda bulunan modern ücretli emekçiler sınıfı
- Engels'in Ingilizce 1888 basımına eklediği not.-
Sayfa 52 - İletişim
Her çağın egemen düşünceleri, her zaman o çağın egemen sınıfının düşünceleri olmuştur.
Sayfa 73
+4 Almanca 1890 Basımına Önsöz
Sosyalizm 1847'de bir burjuva hareketi demekti, komünizm ise bir işçi hareketi. Sosyalizm, en azından kıtada, "nezih" addediliyordu, komünizm ise tam aksi. Biz daha o zaman, “işçi sınıfının özgürleşmesinin ancak işçi sınıfının kendisinin eseri olması gerektiği" kanaatinde olduğumuzdan, bu iki addan hangisini seçeceğimizden bir an bile şüphe duyamazdık. O zamandan beri de bu adı kullanmaktan kaçınmak aklımızın ucundan geçmemiştir.
"Bütün ülkelerin proleterleri, birleşin!" Bundan 42 yıl önce, proletaryanın kendi talepleriyle ortaya çıktığı ilk Paris Devrimi'nin arifesinde bu sözlerle dünyaya seslendiğimizde cevap veren pek az ses olmuştu. Ancak 28 Eylül 1864'te birçok Batı Avrupa ülkesinin proleterleri, şanlı bir hatırası bulunan Enternasyonal İşçi Birliği'nde birleştiler. Enternasyonal gerçi yalnız dokuz yıl yaşadı. Fakat bütün ülkelerin proleterleri arasında onun tarafından kurulan ebedî bağın hâlâ yaşadığının, dahası daha kuvvetli biçimde yaşadığının en iyi tanığı, günümüzdür.
-F.ENGELS Londra, 1 Mayıs 1890-
Sayfa 40 - İletişim
+3 Almanca 1890 Basımına Önsöz
1847'de sosyalist deyince iki tür insan anlaşılıyordu. Bir yanda, muhtelif ütopyacı sistemlerin taraftarları, özel olarak da, Ingiltere'deki Owenciler ile, Fransa'daki Fourierciler vardı - her ikisi de daha o zamandan, gitgide soyları tükenmekte olan hiziplere dönüşmüş bulunuyorlardı. Diğer yanda, her derde deva muhtelif ilaçlarıyla
ve oraya buraya yama yaparak, sermayenin ve kârın hiç camını acıtmadan toplumsal bozuklukları bertaraf etmeyi hedefleyen envai çeşit sosyal şarlatan bulunuyordu. Her iki durumda da, işçi hareketinin dışında duran ve daha ziyade "tahsilli" sınıflarda destek arayan insanlardı bunlar. İşçilerin başka bir kesimi, salt politik nitelikli dönüşümlerin yetersiz kalacağına kanaat getirmiş olan ve toplumun esastan yeniden biçimlenmesini talep eden kesimi ise, o zamanlar kendine komünist diyordu. Gerçi anca kaba hatlarıyla işlenmiş, salt güdüsel, bazen de biraz ham bir komünizmdi bu; ama yine de, iki ütopik komünizm sistemi ortaya çıkara- cak kadar güçlüydü: Fransa'da Cabet'nin “İkaryacı” komünizmi, Almanya'da da Weitling'inki.
Sayfa 40 - İletişim