Insan, kozmik bir başarısızlık, duygusuz olmasa da herhalde tasasız bir Tanrının hatalı bir üretimi gibi geliyordu bana; Hitler bunun en iyi sembolüydü, genel ahmaklığın hortlattığı bir insan bozuntusu.
Düşüncesinin Ariadne çizgisinde, o, Minotaurusu aramaya başlar, dolambaçlı geçitlerde sormaya başlar, önce Minotaurusun aslında kim olduğunu, onun mevcut olup olmadığını, ve nihayet düşünmeye başlar - eğer hâlâ bulamadıysa - acaba, eğer Minotaurus yok ise labirent ne için vardır: belki şunun için: Theseus'un kendisi Minotaurus'tur be dünyanın düşünceyle hakkından gelmek konusundaki her deneme - ister yazar benzetmesinde olsun - insanin kendisine karşı yürüttüğü bir savaştır; ben kendimin düşmanıyım, sen seninki.
Tabii, sırf para kazanmak için yazmak da delice bir şey. Para kazanmak isteyen borsacı, gangster olsun daha iyi ya da cimrice yaşasın. Ben her zaman yokluk dönemlerimde de, prensler gibi yaşarım.