Kitabı okumadan önce iki çoçuk emanetçisi olarak ( ki bu ana kadar onlarca bu tarzda kitap okumama rağmen) bunun da diğerleri gibi hep aynı şeyleri anlattığını düşünmüştüm.Lakin durum hiç de sandığım gibi olmadı.Çaresiz anlarım dua ise bu kitap tam da beklediğim cevap oldu.Artık sinirlenmenin, üzülmenin, öfkenin... normal olduğunu ve kabullenilmesi gerektiğini ,bu duygulardan dolayı kendimizi ve çocuklarımızı suçlu bir mahkummuş gibi görmek yerine bu duygularla nasıl başa çıkacağımızı , fıtratımızın parçası olan olmazsa olmaz bu duyguları nasıl yönetmemiz gerektiğini ( sonuçlarını tecrübe edip işe yaradığını görmenizi sağlayarak ) en iyi anlatan, uygulayarak kalıcı öğrenme fırsatı sağlayan hatta her meslek kademesine okutulması gereken bir başyapıt olmuş diyebilirim. Kitap en zorlu baş ağrılarını anında kesen bir ağrı kesici gibi lakin etkisi ağrı kesicininki gibi geçici değil kalıcı çözümler içeren bir reçete gibi. Çoğunu denedim ve sonuçlarını hayretle izledim.Şimdi eskisine nazaran daha az sinirlenip daha az yıpranan başta kendi duygularım olmak üzere çocuklarımınkileri de tanıyıp başa çıkabilen, kuralları olan lakin çocuğunun gözünde kuralcı olmayan bir ebeveynim.Daha bir çok şey yazılabilir bu eserle ilgili ,ben burada bırakıyorum yazmayı.Şimdiden okuyacak olan herkese bereketli okumalar dilerim.
