beğenmek fiilinin işteşli olmaması size ne gösteriyor? beğenmek de öpüşmek, sevişmek gibi işteşli bir fiile dönüşsün isterdim : iki varlığın birbirine aynı anda, birbirine denk bir tatminle inanması söz konusu olduğunda işteşli bir fiil gerekiyor.
her iyi hikayenin içi aynayla kaplıdır, yazar her yerdedir, görünen her şeyi o belirlemiştir, ama o hiçbir yerde görünmez. onu görmek isteyenlere kendi varlığını değil, onların tutkulu bakışlarını gösterir.
edebiyatı çok önemsediği için hayatı ıskalayan bir adamın, tam da hayatı ıskaladığı için edebiyatta kurduğu ilişkinin yeterince anlamlı olmayacağına dair bir tespit bize ne göstermeli?