Öyle insanlar var ki kimisinin ölüm ıstırapları yirmili yaşlarda başlar, öte yandan diğerleri de tıpkı yağı bitene kadar yanan lambalar gibi eceliyle huzur ve sükûnet içinde sönüp yiterler.
Kalbim sadece bedenimle değil ruhumla da çelişiyordu.
Parçalanıyor, parçalandıkça da yavaş yavaş dağılıyordum sanki.
Zaman zaman tasavvur etmesi bile kolay olmayan düşüncelerde buluyordum kendimi.
Kendime acır hale gelmiştim öyle ki mantığım beni kınıyordu.
Beni dün görenler bitkin, hasta bir genç adam olduğumu düşünmüş olabilir, oysa bugün gören beyaz saçlı, yorgun bakışlı yarık dudaklı kambur bir ihtiyar görür.
open.spotify.com/track/59CPCPFBQ...
Daha sonra göğsümden çok büyük bir yük kalkmış gibi hissettim, yerçekimi yasası bana işlemiyordu sanki sonsuz kesinlik kazanmış, büyümüş, dâhiyane düşüncelerimin peşinde özgürce yükseldim.